بخش دوم آموزش رایگان سالیدورکز

از درس 75 تا 124 آموزش متوسطه Solidworks

هدف از تهیه این بخش، ارائه آموزش رایگان نرم افزار سالیدورکس - سالید ورکز به صورت مصور و گام به گام و به زبان فارسی می باشد. این آموزشها به صورت هفتگی بروز رسانی خواهد شد و نهایتا به آموزش های پیشرفته سالیدورک ختم خواهد شد. 

شایان ذکر است کلیه این مطالب توسط شرکت آراکو تدوین و گردآوری شده است و در صورت استفاده از آنها باید مرجع مطالب (شرکت آراکو و آدرس سایت) ذکر گردد.

 

این آموزشها در بخش ادامه مطلب برای کلیه کاربران و به صورت رایگان قابل مشاهده است.

 

تدریس خصوصی و سازمانی سالید ورک

مدلسازی سه بعدی و طراحی صنعتی

شبیه سازی و سیمولیشن سالیدورک(سالید ورکز)

انجام پروژه صنعتی Solidworks

شرکت آراکو - محمد قربانعلی بیک

شماره تماس مستقیم : 09124780268

شماره تماس شرکت : 02166561974-02166129745

وبسایت: www.araco.ir

ارتباط با ما در تلگرام :  https://telegram.me/m_ghorbanalibeik

مشاهده نمونه پروژه های آراکو در اینستاگرام :  https://www.instagram.com/araco.ir

کانال آپارت آراکو - دانلود فیلم فارسی آموزش سالیدورک - سالیدورکز : https://www.aparat.com/araco.ir

 

 

 

 

 

هفته هفتاد و ششم آموزش سالید ورک

نقشه کشی - ویرایش فرمت نقشه - Solidworks Drawing

در هفته گذشته در خصوص ورود به محیط نقشه کشی و انتخاب فرمت و اندازه نقشه توضیح داده شد. پس از  ورود به محیط نقشه کشی، بسیاری از اطلاعات خود قطعه و یا مجموعه بصورت استاندارد در جدول آورده می شود. برای مثال نام قطعه، اندازه کاغذ، مقیاس پیش فرض (Scale) که با توجه به اندازه کاغذ و ابعاد قطعه توسط خود نرم افزار پیشنهاد می شود در این محیط وجود دارد. اما در هر صورت لازم است برخی از اطلاعات بعدا وارد شوند و یا تغییر کنند. برای مدیریت فرمت نقشه کافی است روی یک بخش خالی از نقشه کلیک راست و سپس گزینه Edit sheet format را انتخاب کنید. در این حالت امکان ایجاد تغییرات روی فرمت نقشه وجود دارد. بهتر است اعمال تغییرات و توضیحات در این بخش صورت پذیرد تا در هنگام نقشه کشی تداخلی صورت نپذیرد.

 

تصویر شماره 1 : ویرایش فرمت نقشه در محیط Drawing

توصیه می شود اطلاعاتی مانند نام قطعه، مقیاس، سایز کاغذ، طراح، چک کننده و تأیید کننده نهایی (Designed, Checked, Approved)، روش تصویر، تلرانس عمومی و متریال در این بخش آورده شود.

 

 

هفته هفتاد و هفتم آموزش سالید ورک

محیط نقشه کشی – فراخوان مدل Solidworks Drawing

پس از ورود به محیط نقشه کشی و ویرایش فرمت نقشه، اکنون زمان تهیه نقشه از مدل است. همانگونه که پیش تر توضیح داده شد، در نرم افزارهای نسل چهارم به بعد CAD، امکان ایجاد نقشه از مدل تهیه شده وجود دارد. این قابلیت درصد بروز خطا در هنگام نقشه کشی را و عدم تطابق با مدل اصلی را به صفر می رساند. برای فراخوان مدل در محیط نقشه کشی، پس از ورود به محیط نقشه کشی، پنجره Model view باز می شود. درصورتی که قطعه یا قطعاتی در محیط قطعه سازی یا اسمبلی باز باشد، در پنجره Model view نشان داده خواهد شد. در غیر این صورت باید از طریق browse مدل یا اسمبلی مورد نظر را فراخوان کرد. در پنجره بعدی زاویه اصلی، نوع نمایش (Hiden lines, shaded, …) مقیاس نقشه و کیفیت تصویر قابل تعیین است. پس از انتخاب زاویه اصلی، نوع نمایش و سایر موارد، تصویر اول از مدل را محل دلخواه در نقشه قرار می دهیم. بصورت خودکار با جابجایی موس به سمت های مختلف، نمای استاندارد ایجاد خواهد شد. برای مثال در صورتی که نمای روبرو را بعنوان نمای اول قرار دهیم، با کشیدن موس به سمت راست، نمای راست یا چپ (بسته به استاندارد انتخاب شده برای نوع نما – 1^st / 3^rd angle) قطعه نمایش داده می شود. همین مورد در خصوص سایر نماها صدق می کند.

 

تصویر شماره 1 : فراخوان قطعه به محیط نقشه کشی و ایجاد نماهای مورد نظر

 

 

 

هفته هفتاد و هشتم آموزش سالید ورک

محیط نقشه کشی – اندازه گذاری مقدماتی

در هفته گذشته نحوه ایجاد نماهای اصلی در محیط نقشه کشی آموزش داده شد. اکنون در خصوص اندازه گذاری قطعات توضیح داده خواهد شد. همانگونه که ملاحظه می شود در نوار فرمان محیط نقشه کشی سه پنجره اول عبارتند از : View Layout , Annotation , Sketch. پنجره View Layout مخصوص فرامین مربوط به ایجاد نماهای مختلف از قطعه است. پنجره Sketch نیز مانند پنجره هم نام در محیط Part است. اما شاید پرکاربرد ترین پنجره در بخش نقشه کشی همان Annotation باشد. بغیر از ایجاد نما، تقریبا تمامی عملیات محیط نقشه کشی در این پنجره است. برای ایجاد اندازه های مورد نیاز در هر نما، ابتدا باید آن نما را انتخاب کنید. ساده ترین نوع اندازه گذاری استفاده از Smart  Dimension است. در صورتی که اندازه مورد نظر مربوط به یک ضلع یا قطاع دایره باشد با کلیک اول و در صورتی که اندازه مورد نظر نسبی باشد با دو کلیک اول، اندازه مشخص می شود. سپس با کلیک بعدی جای اندازه معلوم می شود. در پنجره باز شده در سمت چپ، چند بخش وجود دارد. بخش Style شیوه نشان دادن اندازه را مشخص می کند. این شیوه معمولا مطابق استاندارد انتخاب شده است اما امکان انتخاب شیوه های دیگری نیز وجود دارد. مستطیل بعدی امکان انتخاب و نحوه نمایش تلرانس به همراه دقت اندازه (تعداد رقم اعشار) را در اختیار می گذارد. در قسمت دیگر ویرایش های مربوط به متن اندازه و نماد های دیگر وجود دارد.

 

تصویر شماره 1 : پنجره مربوط به جزئیات اندازه گذاری

برای مثال جهت نشان دادن اندازه چهار سوراخ سرتاسری در قطعه نشان داده شده، ابتدا از طریق Smart Dimension اندازه را مشخص نموده، سپس در بخش Dimension text قبل از نوشته <MOD-DIAM><DIM> نماد 4* (به معنای وجود چهار ویژگی با ابعاد یکسان) و بعد از آن Thru (به معنای سوراخ سرتاسری) را تایپ می کنیم. باید توجه داشت چنانچه نوشته اولیه اندازه تغییر داده شود، اخطاری در برنامه نشان داده خواهد شد مبنی بر اینکه تغییر این اندازه، در مدل اعمال نمی شود و ممکن است محاسبات طراحی را تغییر دهد. بهتر است تغییر اندازه در این بخش اعمال نشود و در خود مدل اندازه های تغییر کند.

 

 

 

هفته هفتاد و نهم آموزش سالید ورک

محیط نقشه کشی سالید ورک – اندازه گذاری پیشرفته

هفته گذشته در خصوص اصول اندازه گذاری با استفاده از Smart dimension توضیح داده شد. در بخش Annotation آیتم های دیگری نیز برای بیان اندازه وجود دارد. با زدن فلش زیر Smart dimension گزینه هایی برای اندازه گذاری زنجیری، اندازه پخ ها، منحنی ها و ... وجود دارد. همچنین در کنار آن می توان گزینه model items را مشاهده کرد. این گزینه برای ایجاد تمامی اندازه های ممکن روی یک نما بصورت خودکار استفاده می شود. برای ایجاد اندازه های خودکار، ابتدا نمای مورد نظر را انتخاب کنید. سپس روی گزینه مذکور کلیک کنید. قسمت اول این دستور مربوط به مبدأ و مقصد اندازه گذاری است. در قسمت بعدی نوع اندازه ها مشخص می شود. اندازه هایی که برای مدلسازی تعیین شده اند، جای سوراخ ها، پروفیل سوراخ ها، تلرانس های قرار داده شده و آرایه ها در این بخش قابل تعیین است. همچنین اطلاعات در خصوص تلرانس های هندسی، علائم جوشکاری، صافی سطح و ... در صورتی که در مدل یا اسمبلی ایجاد شده باشند، در این بخش براحتی قابل نمایش است.

 

تصویر شماره 1 : ایجاد اندازه ها از طریق Model items

پس از تعیین اندازه ها و علائم مورد نظر، با زدن تیک، محیط نقشه کشی سالیدورکز اقدام به ایجاد آنها در نمای انتخاب شده می کند. البته این اندازه ها معمولا در جای مناسبی قرار نمی گیرند که جابجایی آنها باید بصورت دستی انجام پذیرد. 

 

 

 

هفته هشتادم آموزش سالیدورک

محیط نقشه کشی سالید ورک – نمایش برش

یکی از مهمترین قسمت ها در تهیه نقشه قطعات، ایجاد نمای برش خورده است. همانگونه که در هفته های اول آموزش محیط نقشه کشی گفته شد، تمامی دستورات مربوط به ایجاد نماهای مختلف در بخش View Layout در دسترس است. نرم افزار سالیدورک تمامی امکانات مربوط به برش را در دستور Section View گنجانده است. پس از انتخاب نمایی که میخواهیم از آن نمای برش بگیریم، با کلیک کردن روی دستور Section View بخش Property manager ظاهر می شود. در این قسمت نوع و زاویه برش قابل تعیین است.

 

تصویر شماره 1 : تعیین نوع برش در دستور Section View

پس از انتخاب نوع و زاویه برش، محل عبور خط برش در نمای انتخاب شده مشخص می شود. پس از آن سایر ویژگی های نمای برش خورده باید تعیین گردد. در قسمت Property manager گزینه هایی جهت تعیین جهت دید، برش موضعی، هاشور، نحوه نمایش و میزان بزرگ نمایی و ... وجود دارد.

 

تصویر شماره 2 : تعیین مشخصات برش

 

 

هفته هشتاد و یکم آموزش فارسی سالیدورکز

محیط نقشه کشی سالیدورک – نمای جزء

در قطعات گاهی جزئیاتی وجود دارد که اندازه آن نسبت به خود قطعه بسیار کوچکتر است. برای مثال جزئیات شیار واشر روی یک محور بزرگ، در نقشه قابل مشاهده نیست. برای نشان دادن این جزئیات از نمای جرء (Detail view) استفاده می شود. دستور نمای جزء به همین نام در بخش View Layout قابل مشاهده است. با اجرای دستور پنجره Property manager باز می شود. در مرحله اول باید یک دایره با شعاع مناسب به طوری که جزئیات مورد نظر در داخل آن قرار بگیرد ترسیم کنیم. نمای جزء ایجاد شده معمولا با بزرگنمایی دو برابر نسبت به نمای اصلی نشان داده می شود. نمای جزء را در محل مورد نظر قرار می دهیم. سپس به سایر تنظیمات دلخواه می پردازیم. همانگونه که اشاره شد با اجرای دستور و باز شدن پنجره Property Manager مواردی مانند نوع نمایش، مقیاس نمای جزء و ... قابل تعیین خواهد بود.

 

تصویر شماره 1 : ایجاد نمای جزء

 

 

هفته هشتاد و دوم آموزش فارسی سالیدورکز

محیط نقشه کشی – شکست

در هفته گذشته در خصوص نمای جزء توضیح داده شد. اشاره شد که گاهی در قطعه جزئیاتی وجود دارد که نسبت به اندازه قطعه بسیار کوچک تر است. در این شرایط این جزئیات را در نمای جزء مشخص میکنیم. در این هفته دستور شکست آموزش داده می شود. گاهی نسبت طول یک قطعه به عرض و ارتفاع آن بسیار زیاد است. برای مثال یک تیر آهن اچ با عرض 140mm و طول 2400mm را در نظر بگیرید که روی آن عملیات سوراخ کاری نیز باید انجام گیرد. در صورتی که بخواهیم کل تیر را نمایش دهیم، جزئیات آنقدر کوچک خواهد شد که قابل مشاهده نخواهد بود. در این موارد است که باید از شکست استفاده کرد. در پنجره View Layout دستور Break را اجرا می کنیم. سپس نمای مورد نظر را روی صفحه انتخاب می کنیم. در این حالت، نشانگر موس به صورت یک خط شکسته در می آید. در بخش Property manager نوع شکست باید تعیین شود (افقی یا عمودی). همچنین شکل خط شکست و فاصله دو خط شکست از هم نیز در این قسمت معین می شود. در مرحله بعد محل شکست علامتگذاری خواهد شد. پس از اتمام شکست، اندازه ظاهری قطعه کمتر می شود، اما اندازه گذاری سالیدورک، اندازه واقعی را نمایش خواهد داد.

 

تصویر شماره 1 : دستور شکست

 

 

 

هفته هشتاد و سوم آموزش فارسی سالیدورکز

محیط نقشه کشی – برش مقطعی

در محیط نقشه کشی ساده سازی و قابل فهم بودن نقشه یکی از اصول اولیه است. در این راستا محیط نقشه کشی سالیدورک امکانات بسیار زیادی در اختیار طراح قرار می دهد. یکی از این امکانات دستور برش مقطعی است. در قطعاتی که جزئیاتی در قسمت غیر قابل دید در نمای موجود داشته باشد، و نیاز یا امکان استفاده از دستوراتی مانند برش وجود نداشته باشد، استفاده از دستور نیم برش برای نمایش ویژگی های مورد نظر مفید است. برای این کار از قسمت View Layout دستور Broken-out Section را اجرا می کنیم. نشانگر موس به حالت Drawing در می آید. در این بخش لازم است تا شکل پروفیل مورد نظر کشیده شود و هندسه پیش فرض SP-Line است. البته با انتخاب بخش Sketch می توان هندسه های دیگری برای آن انتخاب نمود. در نهایت با انتخاب عمق برش فرضی و زدن تیک، برش مقطعی نمایش داده می شود.

 

تصویر شماره 1 : دستور برش مقطعی

 

هفته هشتاد و چهارم آموزش فارسی سالیدورکس

محیط نقشه کشی – تلرانس گذاری

یکی از پیشرفته ترین مباحث نقشه کشی بحث تلرانس گذاری است. تلرانس گذاری در نقشه نهایی بیانگر حساسیت و دقت ساخت قطعه است و تأثیر مستقیم آن در هزینه تمام شده ساخت خواهد بود. تمامی اندازه های یک نقشه باید تلرانس داشته باشند و هرچه بازه تلرانس بسته تر باشد، دقت ساخت بالاتر است. تلرانس ها به دو دسته هندسی و ابعادی تقسیم می شوند. به تلرانس های ابعادی در بخش اندازه گذاری اشاره مختصری شده بود. با انتخاب هر اندازه، در مستطیل دوم (Tolerance/Precision) دقت و نوع و محدوده تلرانس ابعادی قابل تعیین است. اما برای قرار دادن علامت تلرانس هندسی دو دستور اصلی وجود دارد . دستور Datum Feature که مرجع تلرانس و دستور  Geometric tolerance که اطلاعات مربوط به دقت و نوع تلرانس هندسی در آن مشخص می شود. پس از اجرای دستور Datum باید علامت مبدأ را در محل مورد نظر قرار داده و سپس دستور اصلی را اجرا کنیم. در این بخش و در مستطیل نمایش داده شده، نوع تلرانس، مرجع، محدوده عددی و سایر ویژگی ها تعیین و در نهایت در محل مورد نظر جا گذاری می شود. 

 

تصویر شماره 1 : دستورات مربوط به تلرانس گذاری

 

هفته هشتاد و پنجم آموزش فارسی سالیدورکز

محیط نقشه کشی – علائم جوشکاری و صافی سطح

در نقشه های اسمبلی مخصوصا در طراحی شاسی تجهیزات ثابت و متحرک، بدون شک عملیات جوشکاری یکی از حساس ترین قسمت های نقشه می باشد که لازم است علائم جوشکاری با دقت و به درستی علامت گذاری و در محل درست قرار داده شوند. در محیط نقشه کشی سالیدورک دستور قرار دادن علائم مخصوص به جوشکاری در بخش Annotation و با عنوان Weld symbol وجود دارد. بر روی آن کلیک کنید. در پنجره Properties در مرحله اول باید نوع علامت جوشکاری تعیین گردد. برای این کار بر روی علامت Weld symbol کلیک کرده و علامت جوشکاری مورد نظر را انتخاب کنید. در مستطیل های طرفین علامت باید اطلاعات مربوط به ضخامت جوش، نوع و سایر اطلاعات وارد شود. گزینه هایی برای قراردادن علامت جوشکاری در محل و (Field/site) جوشکاری دور تا دور وجود دارد. پس از تعیین تمام موارد بدون اینکه پنجره Properties را ببندید، در نقاط و محل های مورد نظر علائم را ایجاد کرده و سپس بر روی گزینه Ok کلیک کنید. 

 

تصویر شماره 1 : پنجره دستور Weld Symbol و تنظیمات مربوط به آن 

در صورت نیاز به ویرایش علائم جوشکاری می توان روی هر یک از آنها کلیک نمود و بصورت مجزا آن را تغییر داد.

در قسمت بالای علائم جوشکاری، علائم صافی سطح نیز قابل مشاهده است. در نرم افزار سالیدورک، ایجاد علائم صافی سطح هم در قسمت Part و هم در Drawing قابل تعیین است. در محیط نقشه کشی با کلیک بر روی Surface Finish اطلاعات مربوط به علائم صافی سطح در قسمت Property Manager قابل تعیین است.

 

تصویر شماره 2 : دستور Surface Finish و تنظیمات مربوط به آن

 

هفته هشتاد و ششم آموزش رایگان سالیدورکس

محیط نقشه کشی – فهرست قطعات

در تهیه نقشه های مونتاژی برای نشان دادن قطعات تشکیل دهنده از فهرست قطعات استفاده می شود. فهرست قطعات یا (Bill Of Materials – BOM) جدولی است که تمامی زیر مجموعه های درجه اول مجموعه مونتاژی به همراه تعداد استفاده شده و در صورت لزوم توضیحات، در آن بیان می شود. ممکن است هر یک از زیر مجموعه های مونتاژی خود شامل چند قطعه یا مجموعه مونتاژی دیگری باشد. در این موارد برای سهولت فهم نقشه و جهت جلوگیری از پیچیدگی و شلوغی نقشه، تنها زیرمجموعه های اصلی در فهرست قطعات نمایش داده خواهد شد. برای ایجاد فهرست قطعات کافی است روی یک نما کلیک کنید. سپس در بخش Annotation روی گزینه Tables و بعد از آن روی Bill Of Materials کلیک کنید. جدول ایجاد شده شامل قطعات اصلی مجموعه مونتاژی است و معمولا در قسمت پایین سمت راست (بالای جدول اصلی نقشه) قرار می گیرد. در صورت تمایل می توان سطر ها و یا ستون های فهرست قطعات را پاک نمود. در مرحله بعد باید قطعات و مجموعه های موجود در فهرست را در نمای مورد نظر نشان داد. برای این کار مجددا نمای مورد نظر را انتخاب نموده و روی گزینه Auto Balloon کلیک می کنیم. با این کار تمامی قطعاتی که نام آنها در فهرست آمده، با همان ترتیب در نمای مشخص شده علامت گذاری می گردد.

 

تصویر شماره 1 : دستور فهرست قطعات و نحوه ایجاد شماره ها (Auto Balloon) 

در قسمت Property Manager نحوه نشان داده شدن قطعات (روی سطح قطعه یا روی لبه)، نوشته داخل بالون، شکل هندسی بالون، ترتیب نمایش بالون ها و سایر تنظیمات در دسترس است.  

 

تصویر شماره 2 : دستور Surface Finish و تنظیمات مربوط به آن

 

هفته هشتاد و ششم آموزش رایگان سالیدورکس

محیط نقشه کشی – فهرست قطعات

در تهیه نقشه های مونتاژی برای نشان دادن قطعات تشکیل دهنده از فهرست قطعات استفاده می شود. فهرست قطعات یا (Bill Of Materials – BOM) جدولی است که تمامی زیر مجموعه های درجه اول مجموعه مونتاژی به همراه تعداد استفاده شده و در صورت لزوم توضیحات، در آن بیان می شود. ممکن است هر یک از زیر مجموعه های مونتاژی خود شامل چند قطعه یا مجموعه مونتاژی دیگری باشد. در این موارد برای سهولت فهم نقشه و جهت جلوگیری از پیچیدگی و شلوغی نقشه، تنها زیرمجموعه های اصلی در فهرست قطعات نمایش داده خواهد شد. برای ایجاد فهرست قطعات کافی است روی یک نما کلیک کنید. سپس در بخش Annotation روی گزینه Tables و بعد از آن روی Bill Of Materials کلیک کنید. جدول ایجاد شده شامل قطعات اصلی مجموعه مونتاژی است و معمولا در قسمت پایین سمت راست (بالای جدول اصلی نقشه) قرار می گیرد. در صورت تمایل می توان سطر ها و یا ستون های فهرست قطعات را پاک نمود. در مرحله بعد باید قطعات و مجموعه های موجود در فهرست را در نمای مورد نظر نشان داد. برای این کار مجددا نمای مورد نظر را انتخاب نموده و روی گزینه Auto Balloon کلیک می کنیم. با این کار تمامی قطعاتی که نام آنها در فهرست آمده، با همان ترتیب در نمای مشخص شده علامت گذاری می گردد.

 

تصویر شماره 1 : دستور فهرست قطعات و نحوه ایجاد شماره ها (Auto Balloon) 

در قسمت Property Manager نحوه نشان داده شدن قطعات (روی سطح قطعه یا روی لبه)، نوشته داخل بالون، شکل هندسی بالون، ترتیب نمایش بالون ها و سایر تنظیمات در دسترس است.  

 

تصویر شماره 2 : دستور Surface Finish و تنظیمات مربوط به آن

   

هفته هشتاد و هفتم آموزش رایگان سالیدورکس

تنظیمات سالیدورک – بخش اول

با پایان آموزش های نقشه کشی، اکنون قادر خواهید بود از مرحله طراحی قطعه تا طراحی دستگاه را انجام داده و با استفاده از محیط نقشه کشی، وارد مرحله ساخت شوید. در این میان هنوز هم بسیاری از جزئیات نرم افزار آموزش داده نشده. با آنکه در هنگام اجرای برنامه برای اولین بار، مختصری از تنظیمات توسط کاربر انجام می پذیرد، باید گفت بخش تنظیمات سالیدورک بسیار جامع تر و فراگیر تر است. اولین بخش از تنظیمات که باید آموزش داده شود، مربوط به نوار ابزار است. همانگونه که در کل دوره آموزش ملاحظه کردید، مهمترین و پر کاربرد ترین نوار ابزار، Command manager است. این نوار ابزار اکثر دستورات اصلی را در اختیار قرار می دهد. برای جابجایی آن کافی است روی یک قسمت خالی از نوار ابزار کلیک کرده و درگ کنید. با این کار نوار ابزار اصلی از جای خود خارج می شود. در صورتی که روی قسمت بالایی آن کلیک و درگ کنید، در سه سمت صفحه نمایش (بالا، چپ و راست) علامت فلش هایی در یک مستطیل ظاهر می شوند. با بردن موس به سمت فلش ها و رها کردن آن، نوار ابزار اصلی در آن سمت قرار می گیرد. 

 

تصویر شماره 1 : جابجایی نوار ابزار اصلی در محیط نرم افزار سالیدورک

البته تعداد نوارهای ابزار های نرم افزار بسیار بیشتر از یکی است و بسیاری از دستورات نیز در قالب نوار ابزار اصلی (Command manager) گنجانده نمی شود. با کلیک راست روی هر قست نوار ابزار اصلی یا هر یک از نوار ابزارهای دیگر، پنجره ای باز می شود که نوار ابزارهای مختلف در آن دیده می شود. با کلیک روی هر یک از نام های موجود در این لیست، نوار ابزار مختص آن باز می شود. البته تمامی این دستورات در بخش مختلف قابل دستیابی اند اما این نوار ابزار جهت افزایش سرعت کار با نرم افزار بکار می آید. در ابتدای این لیست نوار ابزار اصلی با نام Command manager و در زیر آن گزینه Use large buttons with text موجود است. با زدن یا برداشتن تیک اول نوار ابزار اصلی غیب و ظاهر می شود و با زدن و برداشتن گزینه دوم، حالت نمایش دستورات به بزرگ و کوچک تغییر خواهد کرد.

 

هفته هشتاد و هشتم آموزش رایگان سالیدورکس

تنظیمات سالیدورک – بخش دوم

در درس گذشته در خصوص نوار ابزار اصلی سالیدورک و نحوه ایجاد، حذف و یا جابجایی نوار ابزار ها توضیح داده شد. گفته شد که با کلیک راست روی یکی از نوار ابزار ها امکان ایجاد نوار ابزار های دیگر وجود دارد. از پرکاربرد ترین این نوار ابزار ها میتوان به نوار ابزار standard views و Reference Geometry  اشاره نمود. همانگونه که اشاره شد دستورات موجود در این نوار ابزارها از طریق نوار ابزار اصلی، کلید های میانبر و نوار فرمان ها قابل دستیابی است. اما با ایجاد این نوار ابزارهای کمکی، افزایش سرعت کار با نرم افزار سالیدورک برای کاربران حرفه ای و بالاتر از متوسط امکان پذیر است. با کلیک بر روی تب Tools در منوی اصلی، و ورود به قسمت Customize دستورات مربوط به نوار ابزارها و میانبر ها بصورت کامل تر در اختیار کاربر قرار می گیرد. در تب Tool bars نوار ابزارهای مختلف، اندازه آیکن ها و اندازه فونت دستورات قابل تعیین است. تب های دیگر این قسمت امکانات بیشمار دیگری برای سفارشی سازی آپشن ها در اختیار قرار می دهد. در این تب ها میتوان دستورات هر نوار ابزار، نمایش قسمت های اصلی و تب ها، کلید های میانبر دستورات و بسیاری امکانات دیگر را تعریف و به دلخواه تغییر داد. 

 

تصویر شماره 1 : سفارشی سازی نوار ابزار ها از طریق Customize

در این بخش همانگونه که ملاحظه می شود، پیش فرض هایی وجود دارد. برای مثال در قسمت Keyboard که مربوط به کلید های میانبر دستورات می شود، بصورت پیش فرض زدن کلید های Ctrl+S کار را ذخیره می کند. بسیاری از این کلید های میانبر بصورت پیش فرض بگونه ای در نظر گرفته شده اند که با نرم افزار های دیگر مشابه باشند. کلید هایی برای دستورات Open, Undo, Print, Copy, Paste, New و ... که در نرم افزار های دیگر و حتی نرم افزار های عمومی به همین صورت تعیین شده اند. برای ایجاد کلید های میانبر جدید کافی است تا با کلیک کردن روی مستطیل روبرویی دستور، کلید یا مجموعه کلید های مورد نظر را وارد کنید. در صورتی که آن کلید یا کلید ها قبلا استفاده شده باشند، پیغامی برای اخطار به نمایش در می آید. بهتر است که کلید های پیش فرض را تغییر ندهید و برای ایجاد میانبر های جدید، از کلید ها و ترکیب های کلیدی جدید استفاده کنید.

 

هفته هشتاد و نهم آموزش رایگان سالیدورکس

تنظیمات سالیدورک – تنظیمات سیستم

طی دو جلسه گذشته در خصوص نحوه تنظیم، ایجاد و جابجایی نوار ابزار های مختلف توضیح داده شد. همچنین نحوه تغییر نوار ابزارها و تعریف کلید های میانبر گفته شد. در این جلسه در خصوص تنظیمات کلی سیستم توضیح داده می شود. در زمان اجرای نرم افزار برای بار اول واحد ها و سیستم استاندارد مورد نظر توسط نرم افزار پرسیده می شود. اما بسیاری از تنظیمات دیگر لازم است بیان شود. برای تنظیمات کلی نرم افزار با کلیک روی پنجره Tools از تب اصلی، گزینه Options که دقیقا زیر Costomize قرار گرفته انتخاب می شود. پنجره باز شده (System options) خود دارای دو تب اصلی است. تب اول System Options تنظیمات کلی سیستم و تب دوم Document Propeties مربوط به تنظیمات همان قسمت است و تنها برای قطعه، اسمبلی یا فایل موجود اعمال می شود. در تب اول که مربوط به تنظیمات سیستم است، آپشن های بسیاری قابل تعیین است. قسمت General مربوط به تنظیمات کلی سیستم، قسمت Drawing مربوط به محیط اسکچ دو بعدی است. توجه داشته باشید که با زدن تیک بسیاری از گزینه ها، ممکن است نمایش اسکچ کامل تر شود اما به همان اندازه شلوغ تر می شود. از سوی دیگر در صورتی که از قابلیت های سخت افزاری سیستم خود مطمئن نیستید، توصیه می کنیم تا جای ممکن نحوه نمایش جزئیات را که بخشی از آن در Display style است بصورت حالات ساده تر و با جزئیات کمتر انتخاب کنید. 

 

تصویر شماره 1 : تنظیمات سیستم از طریق System Options

در قسمت های دیگر امکانات بسیاری برای تنظیم نحوه نمایش، تنظیمات مختلف بخش اسکچ، طراحی قطعه، اسمبلی و ... وجود دارد که در هفته های آتی به ان خواهیم پرداخت.

 

هفته نود ام آموزش رایگان سالیدورکس

تنظیمات سالیدورک – واحد ها

در طراحی بسیاری از قطعات و تجهیزات ممکن است نیاز باشد تا واحد های متفاوتی اتخاذ شوند. البته بصورت کلی واحد طراحی در سیستم متریک میلیمتر، گرم، ثانیه (MM,G,S) است. واحد طراحی در زمان اجرای برنامه برای اولین بار مشخص می شود. برای تغییر موقت این واحد ها، باید در تنظیمات پوشه (Document Properties) اقدام صورت پذیرد. از دو طریق امکان دستیای به واحدها وجود دارد. روش اول از مسیر تب Tools و قسمت Options وارد تب Document properties و وارد بخش Units می شویم. در روش دوم که روش میانبر است از طریق بخش پایین سمت راست پنجره نرم افزار انجام می پذیرد. بدین صورت که فلش کناری مخفف واحد های انتخابی را (در سیستم میلیمتر، گرم، ثانیه MMGS است) زده و با کلیک روی Edit Document Units … وارد پنجره اصلی می شویم. 

 

تصویر شماره 1 : نحوه دسترسی به تنظیمات واحد ها بصورت میانبر

پس از ورود به بخش تنظیم واحد ها، همانگونه که ملاحظه می گردد چهار واحد پیش فرض وجود دارد.

• متر، کیلوگرم، ثانیه MKS
• سانتیمتر،گرم، ثانیه CGS
• میلیمتر، گرم، ثانیه MMGS
• اینچ، پوند، ثانیه IPS

همچنین گزینه Custom هم برای ایجاد واحد های انتخابی وجود دارد. با زدن این گزینه در هر بخش باید واحد مورد نظر خود را انتخاب و در نهایت کلید ok را بزنید. همانطور که گفته شد این تغییرات تنها در همین فایل اعمال می شود و سایر فایل ها با واحد های پیش فرض باز می شوند.

 

تصویر شماره 2 : نحوه تنظیم واحد ها در نرم افزار 

 

هفته نود و یکم آموزش رایگان سالیدورکس

تنظیمات سالیدورک – پرش ها و موس

تنظیمات پرش ها در نرم افزار سالیدورک کمک فراوانی برای ایجاد اسکچ ها می نماید. پرش ها (snap) موجب می شود زمانی که به نقاط خاص و یا زوایای خاص نزدیک می شوید، جهت سهولت کشیدن اسکچ، نشانگر موس به آن زاویه یا نقطه پرش کند. برای تنظیمات پرش باید از طریق تب Tools وارد Options شوید و روی قسمت Sketch – Relations/Snap کلیک کنید. سه گزینه اول مربوط به فعال سازی اسنپ می شود. پس از فعالسازی اسنپ، تنظیمات مختلف آن قابل انجام خواهد بود. این پرش ها در نقاطی مانند:

ابتدا و انتهای پاره خط / مرکز کمان / وسط خط / چهار نقطه محیط دایره / تقاطع / نقطه مماس

و در زاویه های:

موازی و عمود بر یک پاره خط / افقی و عمودی / زوایای تعریف شده در بخش زاویه (Angle) خواهد بود برای مثال با تعیین زاویه پرش (Snap Angle) 45 درجه، در هنگام ترسیم خطوط در محیط اسکچ، با نزدیک شدن به مضارب 45 درجه، نشانگر موس پرش می کند و ثابت می ماند.

 

تصویر شماره 1 : نحوه دسترسی به تنظیمات پرش ها

همچنین با زدن تیک گزینه Grid محیص اسکچ بصورت یک صفحه شطرنجی در می آید. این صفحه شطرنجی مانند کاغذ شطرجی نقشه کشی، موجب ایجاد سهولت در  کشیدن اسکچ خواهد شد.

در محیط سالیدورک بصورت پیش فرض ارتباط زوم و اسکرول موس عکس نرم افزار هایی مانند اتوکد است. یعنی با غلتاندن اسکرول موس به جلو، زوم به بیرون Zoom Out انجام می شود. برای برعکس کردن این روند کافی است به بخش View رفته و روی گزینه Reverse mouse wheel direction را بزنید.

 

تصویر شماره 2 : نحوه تغییر جهت اسکرول موس

 

 

هفته نود و دوم آموزش رایگان سالیدورکس

تنظیمات سالیدورک – تنظیمات عمومی

در بخش Options نحوه جدیدی برای ورود به تنظیمات را آموزش می دهیم. برای دسترسی به بخش تنظیمات از نوار اصلی، روی آخرین آیکون سمت راست کلیک کنید. با این روش مستقیما وارد بخش Options و تنظیمات عمومی می شوید. در بخش تنظیمات عمومی (Generals) گزینه اول برای لود آخرین فایل باز مانده در نرم افزار قبل از بستن است. با فعال کردن این گزینه، هر بار که نرم افزار سالیدورک را باز می کنید، آخرین فایل قبل از بستن آن مجدد باز می شود. البته فعال کردن این گزینه موجب سنگین شدن سالیدورک می شود. گزینه بعدی (Input dimension value) مربوط به نمایش قسمت Modify در اسکچ است. گزینه single command per pick ابزار اندازه گذاری را پس از هر استفاده پاک می کند. سایر این گزینه ها کارهای زیر را انجام می دهد :

Use shaded face highlighting : صفحه انتخاب شده را بصورت خودکار رنگی می کند

Use system separator for dimensions : از علامت "." بصورت پیش فرض برای ممیز استفاده می کند

Use English language menus : در صورتی که در هنگام نصب برنامه محل پیش فرض را بغیر از کشور های انگلیسی زبان انتخاب کنید، با استفاده از این گزینه، زبان برنامه انگلیسی می شود.

Use English language feature and file names : مانند گزینه قبل برای استفاده از فایل های به زبان انگلیسی

Enable Confirmation Corner : برای تأیید هر عملیات، علامت تیک (تأیید) و ضربدر (لغو) در گوشه سمت راست صفحه نمایش داده می شود.

Auto-show PropertyManager : در هنگام انتخاب اندازه ها، اسکچ ها و ...، پنجره Property manager بصورت خودکار باز می شود.

Auto-size PropertyManager when panels are split : تنظیم خودکار اندازه Property manager

Enable FeatureXpert : در هنگام ادیت قطعات در اسمبلی ها، بصورت خودکار آنها را فیکس می کند تا عملیات ویرایش با سهولت انجام شود.

Enable Freeze bar : در هنگام مدلسازی این امکان را به شما می دهد که بعضی عملیات را غیر قابل تغییر تعریف کنید تا در هنگام تغییر سایر ویژگی ها، برای بازسازی آن ویژگی یخ زده (غیر قابل تغییر) عملیات و پروسس توسط پردازنده مرکزی انجام نشود. برداشتن تیک این گزینه سرعت بازسازی مدل را (Rebuild) افزایش می دهد ولی ممکن است در بازسازی مدل، مشکلات بوجود آمده نمایش داده نشود یا بعضی از ویژگی های متغیر و وابسته به مدل تغییر نکنند.

When rebuild error occurs : در هنگام بازسازی مدل (Rebuild)  و در صورت بروز خطا، سه انتخاب دارید:

• Stop : عملیات را متوقف می کند تا خطا رفع شود.
• Continue : بدون در نظر گرفتن خطا عملیات را ادامه می دهد.
• Prompt : برای ادامه یا توقف عملیات پرسش می شود.

Show latest news feeds in task pane : آخرین آپدیت ها را نمایش می دهد. در صورتی که از نرم افزار غیر اصلی استفاده می کنید و بخش بروز رسانی را غیر فعال کرده اید، این گزینه نیز مفید نخواهد بود.

Enable sounds for SOLIDWORKS events : امکان تنظیم صدا و اعلان های مختلف برای تمامی هشدارها، تغییرات و سایر رخداد ها در نرم افزار سالیدورکز

 

 

هفته نود و سوم آموزش رایگان سالیدورکس

تنظیمات سالیدورک – تنظیمات عمومی Drawing

در ادامه توضیح بخش تنظیمات سالیدورک به تنظیمات عمومی بخش Drawing می پردازیم. تنظیمات قابل انجام در این بخش در ادامه توضیح داده می شود.

Eliminate duplicate model dimensions on insert : اندازه های کپی شده در بخش نقشه کشی وارد نمی شوند.

Eliminate duplicate model notes on insert : نوشته ها و توضیحات کپی شده در بخش نقشه کشی وارد نمی شوند.

Mark all part/assembly dimension for import into drawings by default : تمامی اندازه هایی که در بخش طراحی قطعه یا اسمبلی ایجاد کرده اید، بصورت پیش فرض در بخش نقشه کشی وارد می شوند.

Automatically scale new drawing views : بصورت خودکار مقیاس نماهای مختلف قطعه یا اسمبلی را با توجه به مقیاس کاغذ و اندازه های خود قطعه انتخاب می نماید.

Enable symbol when adding new revision : در هنگام ایجاد ویرایش جدید، امکان اضافه کردن اشکال وجود دارد.

Display new detail circles as circles : نمایش نمای جزء بصورت پیش فرض با دایره مشخص می شود.

Select hidden entities : امکان انتخاب و حذف خط ندید وجود دارد.

Disable note/dimension inference : زمانی که فعال نباشد، در هنگام ایجاد اندازه جدید و یا توضیحات، خط فرضی برای مشخص نمودن هم راستایی افقی یا عمودی مشخص می شود.

Disable note merging when dragging : در هنگام جابجایی توضیحات یا اعداد، از ادغام شدن آنها جلو گیری می کند.

Print out-of-sync water mark : در زمان نمایش یا چاپ یک نقشه، در صورتی که یکی از نما ها با قطعه یا اسمبلی هم خوانی نداشته باشد، دور آن با مستطیل خط ندید نمایش داده می شود. 

 

Show reference geometry names in drawings : در زمانی که یک مبدأ در بخش نقشه کشی آورده می شود، نام آن نیز بصورت خودکار مشخص می گردد.

Automatically hide components on view creation : در نقشه های اسمبلی بصورت خودکار قطعاتی را که قابل رویت نیست نمایش نمی دهد. در صورتی که تیک این گزینه برداشته شود، خطوط اصلی قطعات دیگر با خط ندید نشان داده می شود.

Display sketch arc centerpoints : مرکز کمان ها نمایش داده می شود.

Display sketch entity points : نقاط ابتدا و انتهای پاره خط ها نمایش داده می شود.

Display sketch hatch behind geometry : محل برخورد سطوح از پشت هاشور نیز نشان داده می شود.

Display sketch pictures on sheet behind geometry : عکس های وارد شده در بخش اسکچ را در صفحه مبدأ نمایش می دهد.

Print break lines in broken view : خطوط شکسته در نمای شکست را هنگام چاپ در نظر می گیرد.

Align breaks with parent view for projected view : نمای گرفته شده از یک نمای شکست را با آن نمای شکست همسان می کند (خطوط شکست در هر دو در یک راستا نشان داده می شود)

Reduce spacing when dimensions are deleted or edited (add or change tolerance, text, etc.) : پس از ویرایش یا پاک کردن یک اندازه در محیط نقشه کشی، بصورت خودکار فاصله اندازه ها کاهش می یابد.

Detail view scaling : تعیین یک عدد بصورت پیش فرض برای بزرگنمایی نمای جزء. این عدد در هر صورت در محیط نقشه کشی قابل ویرایش خواهد بود.

Keyboard movement increment : مقدار پیش فرض فواصل (Step) که توسط کلید های جهت صفحه کلید تعیین می شود.

 

هفته نود و چهارم آموزش رایگان سالیدورکس

آموزش تنظیمات سالیدورکز – تنظیمات عمومی بخش چهارم

در ادامه توضیح بخش تنظیمات سالیدورک به بخش چهارم تنظیمات عمومی می پردازیم. تنظیمات قابل انجام در این بخش در ادامه توضیح داده می شود.

Display Style : نحوه نمایش احجام هندسی در محیط سالیدورک است. این نحوه نمایش به پنج صورت قابل تنظیم خواهد بود.

• Wire Frame : ساده ترین نحوه نمایش که در ابتدایی ترین نرم افزار های طراحی مکانیکی سه بعدی، بدین صورت بوده است. در این نحوه نمایش تمامی خطوط محیطی قطعه بصورت یک خط مشخص می شوند. این نحوه نمایش کمترین میزان مصرف حافظه دستگاه و پردازش تصویر را نیاز دارد اما تشخیص و درک کامل قطعه به سختی صورت خواهد پذیرفت.
• Hidden Lines Visible : در این حالت خط های ندید قطعه بصورت خط چین نمایش داده می شود
• Hidden Lines Removed : در این حالت خط های ندید قطعه نمایش داده نمی شوند.
• Shaded with Edges : در این وضعیت نمایش که واضح ترین نوع نمایش است، تمامی سطوح و خطوط قابل رویت نمایش داده می شود. در این نوع و نوع بعدی نمایش تمامی ابعاد قطعه به وضوح و سهولت قابل تشخیص خواهد بود اما بیشترین مصرف حافظه و پردازشگر دستگاه و کارت گرافیکی در این نوع نمایش است.
• Shaded : در این وضعیت تنها سطوح قابل رویت نمایش داده می شود و خطوط خذف می گردند. این وضعیت نمایش نزدیک ترین حالت به واقعیت است.

Tangent Edges : گزینه های مربوط به نمایش خطوط مماس

Edge quality for wireframe and hidden views : کیفیت خطوط محیطی در حالت های نمایش خطی

Edge quality for shaded edge views : کیفیت خطوط محیطی در حالت های نمایش سطحی

Area Hatch / Fill : تعیین هاشور پیش فرض مقاطع در این بخش انجام می شود. نوع هاشور (ساده و یا با توجه به ساختار مواد مختلف) و بزرگنمایی (Scale) و زاویه آن (Angle) در این قسمت تعیین می گردد.

Colors : در این قسمت تمامی تنظیمات مربوط به رنگ بخش های مختلف را می توان تعیین نمود. روی این قسمت کلیک کنید.

در قسمت اول طرح کلی نمایش قابل تعیین است. در قسمت زیرین آن (Color scheme settings) تعیین رنگ تمامی بخش ها امکان پذیر خواهد بود. سایه ها و تنظیمات رنگ های پس زمینه، خطوط و روابط بین خطوط، اندازه ها، پس زمینه نقشه، خطا های موجود، نوشته ها و ... در این قسمت تعیین می شود.

در قسمت پایین آن تنظیمات مربوط به رنگ سطوح پیش فرض قطعات و رنگ پس زمینه و تنظیمات محیط قابل انجام است.

 

هفته نود و پنجم آموزش رایگان سالیدورکس

تنظیمات سالیدورک – تنظیمات عمومی بخش پنجم

در ادامه بخش تنظیمات، این هفته به تنظیمات اسکچ می پردازیم.

Auto-rotate view normal to sketch plane on sketch creation : با انتخاب یک صفحه و ورود به اسکچ، بصورت خودکار نمای دید را به نمای عمود بر صفحه تغییر می دهد.

Use fully defined sketches : برای هر عملیات Features لازم است تا اسکچ مقید شود. این کار برای موجب افزایش زمان طراحی می شود و در بسیاری از مواقع بخصوص ایجاد طرح های مفهومی ضرورتی ندارد.

Display arc centerpoints in part/assembly sketches : مرکز کمان ها را در طراحی قطعات و اسمبلی نمایش می دهد.

Display entity points in part/assembly sketches : نقاط انتهایی و تقاطع خطوط را در محیط قطعه و اسمبلی نمایش می دهد.

Prompt to close sketch : در هنگام خروج از اسکچ یا اجرای دستورات مربوط به حجم، سؤال می پرسد که آیا مایل به بستن اسکچ بصورت خودکار هستید؟

Create sketch on new part : در هنگام ورود به قسمت طراحی قطعه (Part) بصورت خودکار وارد بخش اسکچ می شود.

Override dimensions on drag/move : در هنگام جابجایی یک اسکچ نا مقید، در صورتی که تیک این گزینه را بزنید اندازه ها تغییر می کنند. پیشنهاد می شود از این گزینه استفاده نکنید.

Display plane when shaded : در هنگام استفاده از حالت گرافیکی Shaded یا Shaded with edges که حالت های نمایش واقعی تر هستند، زمانی که یک اسکچ را میخواهید ویرایش کنید، صفحه مورد نظر نمایش داده می شود.

Enable spline tangency and curvature handles : نوار ابزار کنترل Spline ها را در هنگام ادیت آنها نشان می دهد.

Show curvature comb bounding curve : قوس های ایجاد کننده یک Spline را نشان می دهد.

Enable on screen numeric input on entity creation : با زدن تیک این گزینه، در هنگام ایجاد اسکچ ها، امکان وارد کردن اندازه وجود خواهد داشت. در صورتی که این گزینه فعال شود، امکان فعال کردن گزینه Create dimension only when value is entered نیز وجود دارد. در صورت فعال کردن این گزینه، تنها در زمانی که اندازه های مربوط به اسکچ وارد شود، امکان ایجاد اسکچ وجود خواهد داشت.

 

هفته نود و ششم آموزش رایگان سالیدورکس

تنظیمات سالیدورک – تنظیمات عمومی بخش ششم

در ادامه بخش تنظیمات، این هفته به تنظیمات بخش نمایش و انتخاب (Display/selection) می پردازیم.

Default bulk selection method : نحوه انتخاب اجزاء، در این بخش قابل تعیین است. گزینه Lasso برای انتخاب بصورت آزاد و گزینه Box برای انتخاب بصورت جعبه ایست. این گزینه به شما امکان میدهد تا با نگه داشتن کلیک چپ موس، عمل انتخاب را انجام دهید. در طورتی که مستطیل انتخابی از چپ به راست کشیده شود، تنها اجزائی که کاملا داخل مستطیل قرار گرفته باشند و در صورتی که مستطیل از راست به چپ کشیده شود، تمام اجزائی که حتی بخشی از آنها داخل مستطیل قرار گرفته باشد، انتخاب می شوند.

Hidden edges displayed as : نحوه نمایش خطوط نامرئی در حالت Hidden lines visible که دو حالت solid (خط کامل) و Dashed (خط چین) است. این نحوه نمایش در تمامی بخش ها (اسمبلی، قطعه و نقشه) اعمال می شود.

Selection of hidden edges : امکان انتخاب خطوط نامرئی در حالت های نمایش مختلف قابل تعیین است. گزینه اول این امکان را در حالت های نمایش خطی (Wire frame) و گزینه دوم این امکان را در حالت نمایش حجمی (Shaded) به شما می دهد.

Part/Assembly edge display : در این بخش می توان نمایش خطوط مماس را در بخش طراحی قطعه و اسمبلی تعیین کرد. گزینه اول نمایش بصورت خط، گزینه دوم نمایش بصورت نقطه چین و گزینه سوم برای عدم نمایش است.

Edge display in shaded with edges mode : نمایش لبه قطعات در حالت نمایش حجمی با لبه ها (Shaded with edges)

Assembly transparency for in context edit : این گزینه برای کنترل شفافیت قطعات دیگر در هنگام ویرایش یک قطعه در محیط اسمبلی است.

Anti-aliasing : این گزینه برای نمایش لبه های دندانه دار بصورت ملایم است و باعث می شود که نمایش قطعه به حالت واقعی شبیه تر باشد.

Highlight all edges of features selected in graphics view : تمامی لبه های یک ویژگی را در هنگام انتخاب آن ویژگی پررنگ می کند.

Dynamic highlight from graphics view : هنگام حرکت نشانگر موس به سمت یک لبه، خط، ویژگی و ... بصورت خودکار آن لبه را پر رنگ می نماید.

Enable selection through transparency : در زمان تغییر حالت نمایش یک قطعه به حالت شفاف، امکان انتخاب از داخل وجود دارد.

Display dimensions flat to screen : اندازه ها عمود بر زاویه نمایش نشان داده می شوند. در صورت عدم انتخاب این گزینه، اندازه ها عمود بر صفحه اسکچ نشان داده می شوند. 

 

تصویر شماره 1 : حالت نمایش اندازه های بصورت عمود بر زاویه نمایش

  

تصویر شماره 2 : حالت نمایش اندازه های بصورت عمود بر صفحه اسکچ 

Projection type for four view viewport : انتخاب سیستم چهار نمای اصلی در این حالت قابل تعیین است.

• First Angle : (سیستم آمریکایی) جلو / چپ / بالا / تریمتریک
• Third Angle : (سیستم آلمانی) جلو / راست / بالا / تریمتریک

 

هفته نود و هفتم آموزش رایگان سالیدورکس

تنظیمات سالیدورک – تنظیمات عمومی بخش هفتم

در ادامه توضیح تنظیمات سالیدورک، این هفته به تنظیمات عملکرد سیستم می پردازیم.

Verification on rebuild : میزان خطاها را در هنگام بازسازی مدل (Rebuild) کنترل می کند. در صورتی که تیک این گزینه نخورده باشد، با تغییر ویژگی ها یا اسکچ ها زمان کمتری برای باز سازی مدل نیاز خواهد بود.

Ignore self-intersection check for some sheet metal features : برای برخی ویژگی های قسمت ورق کاری (Sheet metal) پیغام های اخطار را نادیده می گیرد.

Transparency : میزان کیفیت نمایش قطعات را در زمانی که شفاف می شوند تعیین می کند. قطعات در دو حالت شفاف می شوند. زمانی که در محیط اسمبلی یک قطعه را ویرایش می کنید، سایر قطعات شفاف می شوند و زمانی که بصورت دستی یک قطعه را به حالت شفاف می برید.

 Curvature generation : کیفیت نمایش منحنی ها در محیط سالیدورک را تعیین می کند. لازم به ذکر است در حالت ایجاد اسمبلی های بزرگ، این گزینه غیر فعال است. در گزینه اول کیفیت نمایش انحنای قطعات کمتر خواهد بود اما حافظه موقت دستگاه کمتر اشغال می شود. گزینه دوم برعکس این حالت است.

Level of detail : نمایش جزئیات قطعه در هنگام Dynamic view (چرخش زاویه مدل) از مرحله خاموش تا بیشترین جزئیات که منجر به کمترین سرعت می شود.

Automatically load components lightweight : در زمان لود کردن یک اسمبلی، تمام قطعات و زیر مجموعه های آنها را بصورت سبک بارگذاری می کند.

Always resolve subassemblies : تغییرات اعمال شده در زیر مجموعه های یک اسمبلی اعمال و محاسبات هندسی مورد نیاز مجددا حل می شود.

Check out-of-date lightweight components : قطعات با ورژن پایین تر نرم افزار را چک کرده و در صورت لزوم به بروز رسانی، نسبت به آن اقدام می شود.

Rebuild assembly on load : عملکرد نرم افزار در هنگام لود یک فایل اسمبلی برای باز سازی و به روز رسانی تغییرات انجام شده روی زیر مجموعه ها در این بخش مشخص می شود. در حالت Prompt برای به روز رسانی و بازسازی (Rebuild) سؤال پرسیده می شود. در حالت Automatic این عملیات بصورت خودکار انجام می شود.

Mate animation speed : در زمان تعیین قیدها در محیط اسمبلی، ممکن است قطعات نیاز به جابجایی داشته باشند. این گزینه سرعت جابجایی قطعات و تغییر مکان هندسی آنها را که بصورت یک انیمیشن است، تعیین می کند.

SmartMate sensitivity : در زمانی که از قیدهای هوشمند استفاده می شود، سرعت نمایش انیمیشن تغییر مکان هندسی قطعات را تعیین می نماید.

Purge cached configuration data : هر زمان که فایل را ذخیره می کنید، بصورت خودکار اطلاعات بخش کانفیگوریشن را پاکسازی می کند.

Update mass properties while saving document : اطلاعات مربوط به جرم قطعات و اسمبلی ها را در هنگام ذخیره فایل بصورت خودکار بروز رسانی می کند.

Use shaded preview : پیش نمایشی حجمی از دستورات مورد نظر نشان می دهد. این پیش نمایش برای درک صحیح تغییرات اعمال شده توسط دستورات ضروری می باشد.

 

تصویر شماره 1 : پیش نمایش دستورات

 

هفته نود و هشتم آموزش رایگان سالیدورکس

تنظیمات سالیدورک – تنظیمات عمومی بخش هشتم

در ادامه توضیح تنظیمات سالیدورک، این هفته به تنظیمات بخش اسمبلی می پردازیم.

Move components by dragging: امکان جابجایی قطعات در محیط اسمبلی با کشیدن آنها (Drag) میسر می گردد.

Prompt before changing mate alignments on edit: زمانی که در محیط اسمبلی قیدی تعریف شود که منجر به خطا گردد و در صورتی که این خطا با برعکس شدن جهت قید رفع شود، برای تغییر جهت قید سؤال پرسیده می شود. در غیر این صورت، خودکار جهت قید عوض می شود.

Save new components to external files: در صورتی که تیک این گزینه زده شود، با ایجاد یک قطعه جدید در فایل اسمبلی، پرسیده می شود که فایل قطعه بصورت یک فایل خارجی ذخیره شود.

Update model graphics when saving files: اطلاعات موجود در درخت طراحی و اطلاعات قطعات را با هر بار ذخیره فایل بروز رسانی می کند.

Use Large Assembly Mode to improve performance whenever working with an assembly containing more than this number of components: در این قسمت تعداد قطعاتی حداقل برای تغییر به بخش اسمبلی بزرگ تعیین می گردد. این حالت معمولا برای کاربران عادی و یا حتی بسیاری از شرکت ها و کارخانجات پیش نمی آید اما بدلیل اینکه تعداد قطعات تشکیل دهنده یک اسمبلی، تعداد عملیات خودکار و جزئیات نمایش تأثیر مستقیم در استفاده از حافظه موقت دستگاه و پردازنده مرکزی و گرافیکی دارد، این تعداد را باید با توجه به مشخصات سخت افزاری کامپیوتر خودتان تعیین کنید. در صورتی که تیک این گزینه زده نشود، وارد بخش اسمبلی های بزرگ نشده و سایر گزینه ها نیز در دسترس نخواهد بود.

When Large Assembly Mode is active: در زمان فعال بودن حالت اسمبلی بزرگ، گزینه های زیر در دسترس خواهد بود:

Do not save auto recover info: حالت ذخیره خودکار فایل را غیر فعال می نماید.

Hide all planes, axes, sketches, curves, annotations, etc: بصورت خودکار و پیش فرض تمامی صفحه های تعریف شده، اسکچ ها، محور ها، منحنی ها، علامت ها و ... را حذف می کند. برای نمایش آنها لازم است تا از پنجره View گزینه های مورد نظر خود را انتخاب کنید.

Do not display edges in shaded mode: زمانی که حالت نمایش بصورت پیش فرض روی گزینه Shaded with edges باشد، بصورت خودکار به حالت Shaded without edges تغییر می کند. برای بازگشت به حالت نمایش حجمی با نمایش لبه ها، باید از طریق ابزار View اقدام کرد.

Do not rebuild when switching to assembly window: زمانی که یک زیر مجموعه از اسمبلی را در حالت اسمبلی بزرگ ویرایش می کنید و به محیط اسمبلی بزرگ بر می گردید، سوال بازسازی اسمبلی پرسیده نمی شود. حتی در صورتی که برای اسمبلی های کوچک گزینه Don't show again و Yes to rebuild را انتخاب کرده باشید، اسمبلی باز سازی نمی شود. در این حالت در کنار علامت بازسازی یک علامت تعجب زرد به نمایش در می آید.  با کلیک کردن روی این علامت، اسمبلی بروز رسانی می شود.

 

هفته نود و نهم آموزش رایگان سالیدورکس

تنظیمات سالیدورک – تنظیمات عمومی بخش نهم

در ادامه توضیح تنظیمات سالیدورک، این هفته به تنظیمات سه بخش رفرنس های خارجی، قالب ها پیش فرض و محل فایل ها می پردازیم.

Open referenced documents with read-only access: تمامی قالب های پیش فرض به صورت غیر قابل ویرایش باز می گردند.

Don’t prompt to save read-only referenced documents (discard changes): زمانی که یک فایل مدار بسته یا ذخیره شود، برای ذخیره فایل های "غیر قابل ویرایش" آن بصورت خودکار اقدامی توسط نرم افزار صورت نمی گیرد.

Allow multiple contexts for parts when editing in assembly: امکان استفاده از رفرنس های یک فایل در بیش از یک اسمبلی ممکن خواهد شد.

Search file locations for external references: به نرم افزار سالیدورک این اجازه را می دهد که در محل قرار گیری فایلی که دارای رفرنس های خارجی است، برای پیدا کردن رفرنس ها (در صورت تغییر نام و ...) جستجو کند.

Update out-of-date linked design tables to: این گزینه تعیین می کند که مقادیر یا پارامترهای طراحی یا جداول طراحی یک مدل در صورتی که به روز نباشند به چه صورت بروز گردد.

Automatically generate names for referenced geometry: در زمانی که این گزینه انتخاب شود صفحات، محورها، و سایر مراجع هندسی به صورت خودکار توسط نرم افزار، نام گذاری می گردد.

Update component names when documents are replaced: زمانی که نام پوشه های محتوی فایل تغییر می کنند، بصورت خودکار نام قطعات را به روز رسانی می کند. تنها زمانی تیک این گزینه را خاموش کنید که از Dialog box برای تعیین نام قطعات استفاده می کنید.

Do not create references external to the model: در صورتی که تیک این گزینه را بزنید، رفرنس های خارج از مدل ایجاد نمی شوند.

Show "x" in feature tree for broken external references: زمانی که یک رفرنس خارج از مدل از بین می رود و یا دیگر برای نرم افزار قابل پیدا کردن نیست، با علامت X آن را نمایش می دهد.

Default Templates Options: در این قسمت قالب های پیش فرض محیط های مختلف را می توان تعیین کرد. زمانی که قالب پیش فرض تعیین شد، پس از ورود به هر محیط و ایجاد محیط جدید، از آن قالب استفاده می شود.

File Locations Options: محل های جستجوی خودکار نرم افزار برای قالب های پیش فرض در این قسمت تعیین می شود. پیشنهاد میکنیم که این تغییرات را تنها در صورتی اعمال کنید که اطلاعات کاملی از نحوه عملکرد نرم افزار دارید. چرا که این محل های جستجو بصورت پیش فرض تعیین شده اند و با تغییر نا آگاهانه آن ممکن است بخش هایی از نرم افزار عملکرد صحیح خود را از دست دهند.

 

هفته صد ام آموزش رایگان سالیدورکس

تنظیمات سالیدورک – تنظیمات عمومی بخش دهم

در ادامه توضیح تنظیمات سالیدورک، این هفته به تنظیمات بخش مدیریت Feature، می پردازیم.

• بخش Feature Manager

Scroll selected item into view: بخش درخس طراحی در Feature manager بصورت خودکار با غلطک موس عکس العمل نشان می دهد تا اجزای مختلف درخت طراحی نمایش داده شود.

Name feature on creation: در صورت زدن تیک این گزینه، پس از ایجاد هر ویژگی، باید نام آن مشخص شود.

Arrow key navigation: در زمانی که این گزینه فعال باشد، در هنگام حرکت نشانگر موس در داخل بخش درخت طراحی، استفاده از کلید های Navigation امکان پذیر خواهد بود.

Dynamic highlight: زمانی که یک ویژگی در درخت طراحی انتخاب می شود، در صفحه نمایش بصورت های لایت شده مشخص می گردد.

Use transparent flyout FeatureManager in parts/assemblies: زمانی که تیک این گزینه زده شود، درخت طراحی کمکی (درخت طراحی که در با علامت + در بالای سمت چپ قسمت نمایش اصلی مشخص شده است) بصورت شفاف به نمایش در خواهد آمد که باعث دید بیشتر می گردد.

 

تصویر شماره 1 : درخت طراحی کمکی در حالت شفاف

  

تصویر شماره 2 : درخت طراحی کمکی در حالت غیر شفاف

Hide/Show Tree Items: در این قسمت می توان مشخص کرد که چه بخش هایی در درخت طراحی نمایش داده شوند.

Automatic: در صورتی نمایش داده می شود که ویژگی تعریف شده باشد.

Hide : هرگز نمایش داده نمی شود.

Show: همیشه نمایش داده می شود.

 

هفته صد و دوم آموزش سالیدورک

تنظیمات سالیدورک – تنظیمات عمومی بخش دوازدهم

در ادامه توضیح تنظیمات سالیدورک، این هفته به تنظیمات بخش Recover و Touch می پردازیم.

• بخشRecover

Auto-recover: با زدن تیک این گزینه، پس از بسته شدن نرم افزار بر اثر خطاهای غیر منتظره و یا عدم پاسخگویی سیستم، فایل های قابل بازیابی توسط نرم افزار پس از اجرای مجدد آن، نمایش داده خواهد شد. سایر تنظیمات مربوط به بازیابی و پشتیبانی در ادامه مشخص می شود.

Save auto-recover info every n minutes: اطلاعات بازیابی سیستم را در بازه های زمانی تعیین شده توسط کاربر، بصورت خودکار ذخیره می کند تا در صورت بروز خطا و خروج ناخواسته از برنامه، امکان استفاده از فایل های بازیابی وجود داشته باشد.

Auto-recover folder: محلی که فایل های بازیابی در آن ذخیره می شوند. لازم به ذکر است محل ذخیره فایل های بازیابی باید روی حافظه خود کامیوتر باشد و نمی توان بر روی شبکه داخلی اقدام به ذخیره سازی نمود.

Save auto-recover info after meshing and after running a simulation study: در هنگام انجام مش بندی و محاسبات شبیه سازی های سالیدورک، به دلیل حجم گسترده محاسبات عددیو در نتیجه استفاده از مقادیر زیادی از حافظه موقت دستگاه و همچنین پردازنده، امکان بروز خطا در سیستم و هنگ کردن کامپیوتر بسیار بالا می رود. برای اینکه عملیات مش بندی بخش مهم و زمان بری در شبیه سازی است، برای جلوگیری از مش بندی مجدد در صورت خروج نا خواسته از برنامه، با فعال نمودن این گزینه می توان نتایج مش بندی را ذخیره نمود.

Backup: با زدن تیک این گزینه، همیشه یک نسخه قبل از انجام تغییرات از هر فایل ذخیره می شود که در صورت ایجاد تغییرات و تمایل به بازگشت به حالت اول، فایل اولیه فبل از تغییرات وجود داشته باشد.

Number of backup copies per document: تعداد ورژن های مختلف برای ایجاد فایل پشتیبان. با توجه به تعداد انتخاب شده، همیشه n تعداد ویرایش آخر از فایل نگهداری می شوند.

Backup folder: محل ذخیره فایل های پشتیبان. مانند فایل های بازیابی، محل ذخیره فایل های پشتیبان نیز باید بر روی خود سیستم باشد و امکان ذخیره بر روی شبکه وجود ندارد.

Save backup files in the same location as the original: در صورت انتخاب این گزینه، فایل های پشتیبان در محل ذخیره خود فایل اصلی، ذخیره می شوند. در واقع از بین این گزینه و گزینه قبلی، تنها یک گزینه قابل انتخاب خواهد بود.

Remove backups older than n days: پس از تعداد روز مشخص شده، فایل های پشتیبان به جهت کاهش حجم پوشه ها پس از اجرای نرم افزار سالیدورکز بصورت خودکار پاک می شوند.

Show reminder if document has not been saved for n minutes: پس از گذشت n دقیقه که توسط کاربر مشخص می شود، در صورت عدم ذخیره فایل، بصورت خودکار هشداری جهت یاد آوری برای ذخیره فایل مشخص می شود.

Automatically dismiss after n seconds: هشدار نمایش داده شده جهت ذخیره فایل، پس از مدت مشخص ناپدید می شود.

•  بخش Touch

این بخش مربوط به تنظیماتی است که در ورژن های جدید نرمافزار سالیدورکز اضافه شده. با توجه به توسعه تکنولوژی کامپیوترها و صفحه نمایش های مجهز به سیستم لمسی، امکان انجام برخی دستورات با استفاده از لمس صفحه نمایش وجود دارد. 

 

هفته صد و سوم آموزش سالیدورک

تنظیمات سالیدورک – تنظیمات عمومی بخش سیزدهم

در ادامه توضیح تنظیمات سالیدورک، این هفته به تنظیمات بخش Routing و Toolbox می پردازیم.

• بخش Routing

Automatically route on drop of flanges/connectors: در زمان ساخت یک اسمبلی با استفاده از سیستم Routing که مخصوص تأسیسات پالایشگاهی، نفت، گاز و پتروشیمی است، می توان به راحتی و با انتخاب اجزاء از صفحه تجهیزات و سپس کشیدن و رها کردن (Drag & Drop) در اسمبلی، تجهیزات را وارد بخش اسمبلی نمود.

Automatically route on drop of clips: در هنگام طراحی تأسیسات (برق یا سایر تأسیسات) می توان تنها با مشخص نمودن ابتدا و انتهای مسیر، نرم افزار سالیدورک بصورت خودکار مسیری را برای محل عبور با منحنی ایجاد نموده بدون اینکه آن مسیر با سایر تجهیزات یا تأسیسات برخورد نماید.

Always use default document template for routes: با انتخاب این گزینه، نرم افزار سالیدورک بصورت خودکار از قالب پیش فرض برای بخش Routing استفاده می کند.

Automatically create sketch fillets: در زمان استفاده از امکانات اسکچ سه بعدی، بصورت خودکار و با توجه به مشخصات تأسیسات (قطر لوله و یا سیم ها و کابل ها) فیلت ها را ایجاد می کند.

Automatically add dimensions to route stubs: بصورت خودکار در انتهای عملیات طراحی مسیر تأسیسات، اندازه ها را ایجاد می کند.

Enable route error checking: علاوه بر خطا های معمول سالیدورک در بخش اسمبلی، امکان بررسی خطاهای مخصوص عملیات طراحی تأسیسات نیز فراهم می شود.

Display error balloons: در زمانی که گزینه قبلی (بررسی خطاهای مخصوص طراحی تأسیسات) فعال باشد، با زدن تیک این گزینه امکان مشاهده خطاها وجود خواهد داشت.

Include coverings in the Bill of Materials: پوشش ها در جدول اجزاء تشکیل دهنده آورده می شوند.

Save route assembly externally: نرم افزار سالیدورکز اسمبلی تأسیسات را بصورت یک فایل خارجی ذخیره می کند. در صورت برداشتن تیک این گزینه، بصورت یک فایل مجازی ذخیره می شود.

Saves routing components as an external file: هر یک از قطعات و اجزاء تشکیل دهنده طراح تأسیسات را بصورت یک فایل مجزا ذخیره می نماید.

Use automatic naming for route parts: در صورتی که گزینه قبلی فعال باشد، با استفاده از این گزینه نرم افزار سالید ورک بر مبنای کدهای تعریف شده داخلی اقدام به نامگذاری اجزاء بصورت خودکار می نماید.

Enable minimum bend radius check for cables: امکان بررسی حداقل شعاع خم برای کابل ها را فراهم می آورد.

Enable minimum bend radius check for wires: امکان بررسی حداقل شعاع خم برای سیم ها را فراهم می آورد.

• بخش Toolbox

در این بخش امکان تعیین مسیر پوشه قرارگیری فایل های تجهیزات و قطعات استاندارد و سوراخ ها، وجود دارد. این مسیرها بصورت فرض صحیح بوده و در صورتی که از نسخه های استاندارد بدون اتصال به شبکه استفاده می کنید، اقدام به تغییر آنها نکنید.

 

هفته صد و چهارم آموزش سالیدورک

تنظیمات سالیدورک – تنظیمات عمومی بخش چهاردهم

در ادامه توضیح تنظیمات سالیدورک، این هفته به تنظیمات بخش File Explorer و Search می پردازیم.

• بخش Search

Show SOLIDWORKS Search box: با فعال کردن این گزینه ابزار جستجوی سالیدورک فعال می شود.

 Search while typing : این گزینه امکان جستجو در سالیدورک را همزمان با تایپ فراهم می آورد.

Include 3D Content Central results: با زدن این گزینه امکان جستجو در بین فایل های موجود در سایت 3D Content Central وجود دارد. این سایت یکی از بزرگترین مراجع و منابع مدل های آماده سه بعدی است که توسط کاربران ایجاد می شود. این امکان بیشتر در کشورهای عضو معاهده تجاری بین المللی مورد استفاده قرار می گیرد.

Results per page: تعداد نتایجی که در هر صفحه نمایش داده می شود.

Maximum results per data source (independent of 3D ContentCentral): حداکثر نتایجی که برای یک جستجو به نمایش در می آید. این نتایج غیر وابسته به سایت 3D Content Central است.

Index only when computer is idle: تنها در زمان حالت کم کار نرم افزار، مرتب سازی فهرست ها صورت می پذیرد. این اقدام موجب افزایش راندمان و سرعت سیستم می شود.

Always index (may slow SOLIDWORKS): مرتب سازی فهرست ها همیشه انجام می شود. این گزینه ممکن است سالیدورک را در شرایطی که نیاز به استفاده از حداکثر توان سیستم دارد، کند کند. این شرایط در انجام رندر گیری و تحلیل ها، همچنین اسمبلی های بزرگ اتفاق می افتد.

• بخش  File Explorer

Show in File Explorer View: مشخص میکند که کدام یک از گزینه های زیر در هنگام جستجو توسط نرم افزار نمایش داده یا پنهان شوند.

• بخش  Messages/Errors/Warnings

Show errors every rebuild: پس از هر بار بازسازی یک مدل یا اسمبلی، خطا ها را نشان می دهد.

Treat missing mate references as errors: در محیط اسمبلی، مراجع از بین رفته برای قید ها را بعنوان خطا نشان می دهد.

Warn before saving documents with update errors            : زمانی که مدل نیاز به بازسازی داشته باشد یا با روز نباشد، قبل از ذخیره پیغام خطا داده می شود.

Warn when starting a sketch in the context of an assembly: هنگامی که کاربر اقدام به ایجاد و کشیدن یک اسکچ در محیط اسمبلی می کند، پیغام خطای مربوطه به جهت آگاهی از اینکه اسکچ در حال رسم در یک قطعه ایجاد نمی شود، نمایش داده خواهد شد.

Display FeatureManager tree warnings: نحوه نمایش خطا ها مربوط به درخت ویژگی در این قسمت تعیین می شود.

 

هفته صد و پنجم آموزش سالیدورک

آموزش فارسی ورق کاری سالیدورک – بخش اول

با وجود اینکه سالیدورک (سالیدورکز) تنها یک محیط مشخص برای ساخت قطعات مجزا و یکپارچه دارد، در همین محیط ساده منوهای مختلفی برای مدلسازی در دسترس است. منو هایی برای مدل سازی سطح (Surface Modeling)، ورق کاری (Sheet Metal)، طراحی تأسیسات (Routing)، تجهیزات برق و الکترونیک (Electrical)، قالب سازی (Molding) که امکانات جدیدی در اختیار کاربر  قرار می دهند. یکی از پرکاربرد ترین این منو ها، ورق کاری است. باید توجه داشت که دستورات اصلی مدلسازی سالیدورک (Features) ممکن است تفاوت های جزئی با دستورات منوهای جانبی داشته باشند. همچنین در نتایج طراحی مدل و نقشه نهایی، ممکن است که با دستورات بخش Features بتوان از منظر یک مدل ساده به نتیجه مشابهی دست یافت، اما توجه به این نکته ضروری است که سالیدورک تنها یک نرم افزار مدلسازی نیست. بلکه این نرم افزار در برخی مواقع پروسه تولید را نیز شبیه سازی می کند و محاسبات مربوط به آن را انجام می دهد.

برای سهولت کار با دستورات بخش ورق کاری سالیدورک، می توان از پنجره مخصوص به آن استفاده کرد. کافیست بر روی نوار ابزار اصلی برنامه کلیک راست کرده و از بین گزینه های باز شده، گزینه Sheet Metal را انتخاب کنید. برای سهولت در پیدا کردن پنجره ها و میانبر های مورد نیاز، این جعبه ابزارها به ترتیب حروف الفبا مرتب شده اند. همانگونه که مشاهده می کنید، جعبه ابزار هایی برای دسترسی راحت تر به منوهای ذکر شده وجود دارد که در زمان مناسب به توضیح آنها خواهیم پرداخت.

 

تصویر شماره 1 : جعبه ابزار (پنجره کمکی) برای دسترسی راحت تر به دستورات Sheet Metal

  

هفته صد و ششم آموزش سالیدورک

آموزش پیشرفته ورقکاری ،شیت متال سالیدورکز – بخش دوم

در درس گذشته توضیحاتی راجع به ورق کاری در سالیدورک ارائه شد. با آنکه تمامی دستورات گفته شده تا کنون برای ایجاد حجم و طراحی سه بعدی قطعه و دستوراتی که در دوره های پیشرفته برای ورق کاری، طراحی سطح و ... وجود دارد، در واقع در یک محیط است و شباهت بسیاری به هم دارند، اما تفاوت هایی نیز بین این دستورات وجود دارد. برای قدم اول، به اولین و ساده ترین دستور بخش ورق کاری می پردازیم. این دستور برای ایجاد یک صفحه مسطح از ورق با ضخامت قابل تعیین است. مانند دستور اکترود باس، ابتدا در یک صفحه اسکچ مورد نظر را می کشیم(برای این بخش اسکچ باید بسته باشد). سپس از نوار ابزار ورق کاری Base Flange/Tab را که آیکون آن به این شکل است  انتخاب می کنیم. در Property Manager ویژگی های اصلی ورقکاری تعیین می شود. ویژگی هایی مانند ضخامت ورق، شعاع خم و ضریب خم تعیین می شوند. در اینجا این توضیح است که نرم افزار سالیدورک در بسیاری از مدلسازی ها نه تنها یک نرم افزار مدلسازی صرف، بلکه یک مشاور برای طراح بوده و داده های لازم برای مدلسازی در آن، بسیار شبیه به واقعیت است. لذا بعد از تعیین ضخامت ورق، همانگونه که ورقی با ضخامت متغیر در واقعیت وجود ندارد، امکان تغییر ضخامت نیز در مدل وجود نخواهد داشت. البته می توان با استفاده از دستورات اصلی تب Features مدل بدست آمده را تغییر داد اما این کار در مواردی که برای ایجاد حجم باشد توصیه نمی شود. چون قطعه در واقعیت از حالت ورق کاری خارج می شود. البته دستوراتی مانند Extrude Cut و Hole Wizard طبیعتا مشکلی در پروسه ساخت قطعه و فهم نقشه ایجاد نخواهند کرد.

 

تصویر شماره 1 : پارامترهای مربوط به قطعه ورق کاری

پس از آن در درخت طراحی سالیدورک دو ویژگی ایجاد می شود. ویژگی اول با نام Sheet Metal و ویژگی دوم با نام Base-Flange که در قسمت Sheet Metal امکان تنظیم موارد اصلی ورق کاری وجود دارد و قسمت دیگر برای تعریف و تغییر دستور ایجاد حجم است.

 

 تصویر شماره 2 : ویژگی های ایجاد شده در درخت طراحی

  

هفته صد و هفتم آموزش سالیدورک

آموزش پیشرفته ورقکاری ،شیت متال سالید ورکس – بخش سوم

در ادامه آموزش های پیشرفته سالیدورکز (سالیدورک) مربوط به ورق کاری، در این هفته توضیحات کاملتری در خصوص ایجاد ورق با استفاده از دستور Base Flange/Tab ارائه می شود. همانطور که در درس گذشته اشاره شد، در دستورات مربوط به ورق کاری سالیدورک امکان ساخت قطعه نیز بصورت خودکار توسط نرم افزار طبق کد های مبتنی بر اصول و قواعد ورق کاری محاسبه و بررسی گرفته می شود. بر اساس این اصول امکان ایجاد یک لوله توسط دستور Base Flange وجود ندارد. در اینجا ذکر نکته ای حائز اهمیت است که بر اساس این اصول چنانچه اسکچ اولیه برای ایجاد دستور مذکور یک اسکچ بسته باشد، با اجرای دستور، ضخامت ورق به آن افزوده می شود و شما در واقع مشابه دستوری مانند Boss extrude را اجرا کرده اید.

 

تصویر شماره 1 : ایجاد قطعه ورق کاری با استفاده از Base Flange در حالت اسکچ بسته 

اما در صورتی که دستور Base Flange  با یک اسکچ باز ایجاد شود، نرم افزار سالیدورک بصورت پیش فرض مبنا را بر آن می گذارد که این اسکچ باز پروفیل عرضی یک قطعه ورق کاری است و در واقع با ایجاد حجمی در طول آن، دستوری مشابه با دستور Boss Extrude منتها در حالت Thin Features را اجرا می کند. با این تفاوت که بصورت خودکار شعاع خم پروسه ورق کاری باید تعریف شود. در دستور Boss Extrude – Thin Features گوشه های تیز قابل تعریف و ایجاد بود اما با دستور Base Flange شعاع خم نمیتواند صفر باشد. نکته دیگر اینکه شعاع خم کمترین شعاع ورق کاری است. یعنی قسمت داخلی خم با شعاع تعیین شده ایجاد می شود و شعاع خم قسمت خارجی قطعه ورق کاری با توجه به ضخامت تعیین شده برای ورق مشخص می شود. 

 

 تصویر شماره 2 : ایجاد قطعه ورق کاری با استفاده از Base Flange در حالت اسکچ باز

همانگونه که در تصویر شماره 2 مشخص است، در این حالت علاوه بر طول پروفیل، ضخامت ورق و شعاع خم باید تعیین شوند.

 

هفته صد و هشتم آموزش سالیدورک

آموزش سالیدورک Solidworks Sheet Metal–بخش چهارم

در دروس گذشته در خصوص مبانی ورق کاری و محیط Sheet Metal در سالیدورک توضیح داده شد. گفته شد که در محیط ورق کاری چه محدودیت هایی وجود دارد و یکی از بزرگترین این محدودیت ها که در واقع منتج از تشابه آن با محیط کارگاه و محدودیت ها ابزار تولید است، ایجاد پروفیل های بسته است. در محیط ورق کاری سالیدورک، امکان ایجاد مدل یک لوله یا قوطی وجود ندارد چراکه در دنیای واقعی نیز این مقاطع با استفاده از روش های دیگری تولید می شوند. البته تولید لوله با استفاده از ورق مرسوم است. بدین صورت که با استفاده از روش های مرسوم غلتک زدن، ابدا ورق به یک کمان شبیه به دایره کامل تبدیل می شود. البته این کمان همیشه دارای یک درز باز است که تا این مرحله در محیط ورق کاری نیز امکان شبیه سازی وجود دارد. مرحله بعد از آن در واقعیت جوش این درز لوله است. اما در هر صورت این کار در محیط ورق کاری سالیدورک امکان پذیر نیست. این مقدمه لازم بود تا دستور Loft در محیط ورق کاری را توضیح دهیم. با این مقدمه حتما متوجه شده اید که برای اجرای دستور Loft در محیط ورق کاری با چه محدودیت هایی نسبت به محیط معمولی مدلسازی مواجه هستید. بعضی از این محدودیت ها شامل این موارد است :

1-    اسکچ های ایجاد شده باید همگی باز باشند.

2-    تنها دو اسکچ برای لافت باید وجود داشته باشد.

3-    امکان تعریف یا استفاده از منحنی راهنما وجود ندارد.

4-    لبه تیز نمیتواند وجود داشته باشد و همه گوشه ها در اسکچ های تعریف شده باید دارای Fillet باشند.

در ورژن های قدیمی سالیدورکز، نرم افزار در بخش ایجاد حجم با استفاده از دستور Loft در محیط ورق کاری، محدودیت های کمتری داشت. اما در ورژن های جدید این محدودیت ها باعث شده که نتیجه کار طراحی، در محیط کارگاه قابلیت ساخت بهتری داشته باشد. در هفته آینده مطالب بیشتری راجع به دستور Loft محیط Sheet Metal ارائه خواهد شد. 

 

تصویر شماره 1 : ایجاد قطعه ورق کاری با استفاده از دستور Loft در محیط ورق کاری سالیدورک

 

هفته صد و نهم آموزش سالیدورک

آموزش سالیدورک Solidworks Sheet Metal–بخش پنجم

در درس گذشته توضیحات ابتدایی در خصوص ایجاد مدل اولیه ورق کاری با استفاده از دستور Loft در محیط سالیدورک ارائه شد. ارائه آن مطالب برای تفهیم محدودیت های محیط ورق کاری سالیدورکز لازم بود. در این درس بصورت دقیق تر به این قسمت می پردازیم. همان گونه که پیش تر ذکر شد، برای اجرای دستور Loft در محیط ورق کاری سالیدورکز، تنها نیاز به دو اسکچ دارید. البته این دو اسکچ لازم نیست حتما در دو صفحه موازی ایجاد شوند. پس از ایجاد اسکچ ها، دستور Loft را اجرا می کنیم. این دستور شامل چند بخش است که هر یک را بصورت جداگانه توضیح می دهیم :

1-    نحوه تولید (Manufacturing Method): با توجه به نحوه تولید قطعه، نرم افزار بصورت خودکار پیش بینی ها و محاسباتی انجام می دهد تا مدل نهایی تا حد ممکن مشابه قطعه واقعی باشد. برای نحوه تولید دو گزینه خم کاری (Bent) و فرم دهی (Formed) وجود دارد. همانگونه که مشخص است تفاوت این دو گزینه در نحوه تولید می باشد. در صورتی که گزینه خم کاری انتخاب شود، نرم افزار بصورت خودکار حجم مورد نظر را با استفاده از تعداد قابل تعیینی از خم های ساده ایجاد می کند. در حالی که اگر گزینه Formed انتخاب شود، نرم افزار فرض می کند که قطعه مورد نظر با استفاده از پروسه قالب و پرس ایجاد شده است. به همین دلیل با انتخاب گزینه فرم دهی، خطوط خم کاری ناپدید می شوند.

 

تصویر شماره 1 : ایجاد قطعه ورق کاری با استفاده از دستور Loft و شیوه ساخت فرم دهی در محیط ورق کاری سالیدورک 

 

تصویر شماره 2 : ایجاد قطعه ورق کاری با استفاده از دستور Loft و شیوه ساخت خم کاری در محیط ورق کاری سالیدورک 

2-    انتخاب پروفیل ها : همان گونه که ملاحظه می کنید، در صورت انتخاب شیوه فرم دهی، تنها لازم است تا پروفیل ها و ضخامت ورق مشخص شود. اما در حالت خم کاری، ویژگی های دیگری نیز باید تعیین شوند. از آنجایی که تعداد این گزینه ها و تنوع آنها زیاد است، لازم میبینیم تا در درسی جدا گانه به آنها بپردازیم. 

 

هفته صد و دهم آموزش سالیدورک

آموزش سالیدورک Solidworks Sheet Metal – بخش ششم

بخش پایانی مطالب مربوط به دستور Loft در ورقکاری سالیدورک در این هفته گفته می شود. در درس های گذشته در خصو محدودیت های دستورات ورقکاری برای ایجاد درک صحیح از نحوه عملکرد این دستورات مطالبی گفته شد. دو شیوه اصلی ایجاد فرم ورقکاری در دستور Loft (از طریق فرم دهی یا پرس و از طریق خم کاری) با بیان تفاوت های ساختاری و ظاهری توضیح داده شد. در این درس با توجه به ویژگی های مختلف حالت خم کاری (Bent) به توضیح کاملتر جزئیات این دستور می پردازیم.

1- پروفیل ها: مانند حالت فرم دهی، در حالت خم کاری نیز ابتدا باید دو پروفیل انتخاب شوند.

2- مشخصات عملیات( Faceting Options): از آنجایی که در این حالت (شکل دهی از طریق خم کاری) باید با ایجاد چند خم شکلی شبیه به شکل منحنی ایجاد نمود، در واقع هر منحنی در این حالت از تعدادی خط و هر سطح منحنی از تعدادی سطح صاف تشکیل می شود. لذا شباهت و دقت در عملیات خم کاری با تعیین کردن یکی از مشخصه های اصلی زیر انجام می شود. مشخصه عملیات در واقع شاخص اندازه گیری و تلرانس های قابل قبول برای ایجاد منحنی از تعدادی خط است.:

• Chord Tolerance: محدوده بین قوس و خط خم کاری. هرچه این عدد کمتر باشد، حجم نهایی به منحنی ها نزدیک تر است.
• Number of Bends: تعداد خم ها بین هر دو خط صاف و منحنی مشخص می شود. طبیعی است که با افزایش تعداد خطوط، سطح نهایی نرم تر و به منحنی نزدیکتر خواهد بود.
• Segment Length: طول خطوط و یا حداکثر عرض یک خم. بدیهی است که با کاهش طول خطوط، منحنی روانتر خواهد شد.
• Segment Angle: حداکثر زاویه بین دو خط (بسته) در مجموعه پاره خط های تشکیل دهنده منحنی 

 

تصویر شماره 1 : ایجاد قطعه با تعیین تعداد خم ها (Number of Bends) و تعداد 3 خم

  

تصویر شماره 2 : ایجاد قطعه با تعیین تعداد خم ها (Number of Bends) و تعداد 10 خم 

3- مقدار عملیات (Facet Value): در این قسمت مقدار مشخصه ای را که در بخش مشخصات عملیات تعیین نمودیم، وارد می کنیم. قسمت Refer to end point بیانگر حالتی است که خمکاری تا لبه های تیز پیش روی داشته باشد یا نه. چنانچه تیک این قسمت را بزنید، با بریدن قسمت های انتهایی ورق، لبه های تیز بوجود می آید اما اگر تیک این گزینه برداشته شود، لبه ها گرد می شوند.

4- سایر مشخصات و ویژگی ها، به مانند ویژگی های بیان شده در دستور Base Flange است (ضخامت ورق، حداقل شعاع خم، فاکتورK) و نیازی به توضیح آنها نیست. 

 

تصویر شماره 3 : شکل بدست آمده بدون گزینه Refer To End Point

  

تصویر شماره 4 : شکل بدست آمده با گزینه Refer To End Point – به لبه های تیز دقت کنید.  

 

هفته صد و یازدهم آموزش سالیدورک

آموزش سالیدورک Sheet Metal – بخش هفتم

در درس های گذشته مباحث مفصلی راجع به دستور loft در ورق کاری ارائه شد. در این جلسه و جلسات آینده از آموزش های پیشرفته سالیدورک به دستور Edge Flange یا ایجاد لبه پرداخته می شود. دستور ایجاد لبه با آیکون  در نوار ابزار ورق کاری مشخص است. لازم به ذکر است که دستورات اصلی ایجاد حجم در قسمت ورق کاری سالیدورک همان دو دستوری بودند که تا کنون توضیح داده شد (Base Flange / Lofted Bent) و برای اجرای این دستور و سایر دستورات محیط ورق کاری، ابتدا باید بخشی از قطعه ورق کاری توسط یکی از آن دو دستور ایجاد شود. برای ایجاد لبه، پس از اجرای دستور Edge Flange روی لبه مورد نظر کلیک کنید. در این قسمت بصورت پیش فرض شعاع خمی که در قسمت اصلی تعیین شده بود، در نظر گرفته می شود. چنانچه بخواهید شعاع خم متفاوتی داشته باشید، می توانید با برداشتن تیک گزینه Use Default Radius شعاع خم جدید را وارد کنید. قسمت های بعدی در ادامه توضیح داده می شوند:

1-    زاویه : بصورت پیش فرض زاویه لبه جدید نسبت به صفحه ای که لبه از آن گرفته شده 90 درجه است. اما امکان تعیین زاویه لبه جدید با صفحه مادر آن در این قسمت وجود دارد. همچنین می توان با انتخاب یک صفحه غیر موازی با صفحه مادر، لبه را بدون تعیین زاویه حدودی و تقریب زدن، موازی با آن صفحه ایجاد نمود.

2-    طول لبه : در همان ابتدای کار نکته ای که به ذهن خطور می کند این است که این طول از چه مبدأ ای در نظر گرفته می شود. چرا که با توجه به وجود زاویه خم، اندازه گیری از نقاط مختلف، نتایج مختلفی به همراه دارد. طراحان نرم افزار سالیدورک به این نکات توجه داشته اند و برای راحتی مهندسان، انواع حالات اندازه گیری را در نظر گرفته و گزینه مورد نظر آن را گنجانده اند. پس از تعیین جهت لبه و نوع ادامه لبه، مرجع اندازه گیری را می توان تعیین نمود. سه حالت برای مرجع اندازه گیری وجود دارد که به توضیح آن خواهیم پرداخت:

• فاصله از لبه مجازی (Outer Virtual Sharp) : این فاصله یک مقدار فرضی است که از از نقطه تقاطع امتداد دو لبه بیرونی محاسبه می شود. واضح است که این فاصله توسط ابزار عمومی مانند کولیس قابل اندازه گیری نیست.
• فاصله قسمت صاف (Inner Virtual Sharp) : فاصله قسمت صاف لبه که از انتهای قوس محاسبه می شود. این فاصله نیز بدلیل اینکه نقطه پایانی قوس در واقعیت بصورت یک خط دقیق مشخص نیست، با ابزار عمومی قابل اندازه گیری بصورت مستقیم نمی باشد.
• فاصله از لبه مماسی (Tangent Bend) : این فاصله با استفاده از ابزاری مانند کولیس قابل اندازه گیری است و در زاویه 90 درجه با فصله از لبه مجازی برابر خواهد بود چراکه امتداد لبه مماس قوس و لبه مجازی یکسان خواهد بود.

 

تصویر شماره 1 : ایجاد لبه و گزینه های مختلف قابل تعیین برای لبه

 

هفته صد و دوازدهم آموزش Solidworks

آموزش فارسی ورقکاری سالیدورک–بخش هشتم

درس گذشته از آموزش بخش ورق کاری سالیدورک، مبحث ایجاد لبه (Edge Flange) و بیان کلیات دستور به همراه توضیحاتی در خصوص حالت های مختلف و امکاناتی که این دستور در اختیار قرار می دهد بود. این هفته در ادامه مطالب مربوط به دستور ایجاد لبه در محیط ورق کاری سالیدورک (سالیدورکز) به بخش های دیگر این دستور می پردازیم. همانگونه که پیش تر توضیح داده شد بخش اول Flange Parameters بوده که در آن لبه مورد نظر، شعاع خم و پروفیل خم کاری بوده و بخش دوم زاویه لبه که نسبت به صفحه ای که لبه روی آن قرار دارد سنجیده می شود. بخش سوم نیز تعیین اندازه لبه و مبنای اندازه گیری آن بوده است. اکنون بخش چهارم نیز توضیح داده می شود.

4) موقعیت لبه (Flange Position) : این آپشن امکان تعیین وضعیت لبه را فراهم می کند. همانطور که توضیح داده شد آپشن سوم یا همان طول لبه (Flange Length) اندازه لبه را تعیین می کند و این اندازه با توجه به مبنای اندازی گیری، میتواند نتایج مختلفی داشته باشد. موقعیت لبه نیز در واقع محلی را که لبه از آنجا خم می شود مشخص می کند و شامل موارد زیر است:

• Material Inside : در این حالت بیرونی ترین سطح لبه مماس با خط لبه انتخابی قرار می گیرد.

 

تصویر شماره 1 : ایجاد لبه با گزینه Material Inside 

• Material Outside : در این حالت سطح داخلی لبه با خط لبه انتخابی در یک راستا قرار می گیرد.
• Bend Outside : در این حالت آغاز شعاع خم لبه از خط انتخابی خواهد بود.

 

تصویر شماره 2 : ایجاد لبه با گزینه Bend Outside 

• گزینه Offset : برای تعیین فاصله لبه از خط انتخابی که این فاصله می تواند به بیرون یا به داخل باشد. همچنین گزینه هایی برای انتخاب این فاصله مانند آپشن های دستور اکسترود وجود دارد (تا نقطه، تا صفحه، با فاصله از یک صفحه)

 

تصویر شماره 3 : ایجاد لبه با استفاده از گزینه Offset

5) مشخصات خم (Costume Bend Allowance) : این گزینه برای تعیین ویژگی های عملیاتی خم کاری است و قابل تعیین از طریق استاندارد ها و حالت های مختلف می باشد.

  

هفته صد و سیزدهم آموزش Solidworks

آموزش ورقکاری - شیت متال - سالیدورکز - بخش نهم

پس از آموزش نحوه ایجاد لبه در محیط ورق کاری سالیدورک، در این درس نحوه ایجاد لبه برگردان آموزش داده می شود. لبه برگردان برای اموری مانند پیشگیری از بریده شدن توسط لبه و یا ایجاد مقاومت موضعی در نظر گرفته می شود. دستور لبه برگردان (Hem) بسیار شبیه به دستور ایجاد لبه است. لذا برای انجام این کار دستور Hem را اجرا کرده سپس لبه مورد نظر را انتخاب می کنیم. پس از انتخاب لبه گزینه های دیگری ایجاد می شود که در ادامه توضیح داده می شود.

1-    ادامه لبه : در این قسمت مشخص می شود که طول لبه برگردان به چه صورت محاسبه شود.

• Material Inside : چنانچه این گزینه را انتخاب کنیم مانند ایجاد لبه معمولی، خط خم به گونه ای انتخاب می شود که کل قطعه در نهایت هم راستای لبه قبلی باشد.
• Bend Outside : در صورتی که این گزینه انتخاب شود، خم از لبه قبلی شروع می شود. برای درک بهتر تفاوت این دو گزینه، تصاویر زیر را مقایسه کنید. همانطور که ملاحظه میکنید حجم طوسی رنگ قسمت اصلی بدنه ورق و حجم زرد شفاف پیش نمایش حالت بعدی است. در تصویر زیر مشخص شده که با انتخاب گزینه Material Inside بالاترین قسمت لبه برگردان مماس بر سطح لبه قبلی خواهد بود.

 

تصویر شماره 1 : ایجاد لبه با انتخاب حالت Material Inside

انتخاب گزینه Bend Outside همانگونه که در شکل زیر مشخص است موجب ایجاد لبه از محل انتهایی لبه قبل می شود.

 

تصویر شماره 2 : ایجاد لبه با انتخاب حالت Bend Outside

در درس بعدی توضیحات کاملتری در خصوص دستور لبه برگردان داده می شود و قسمت نوع و اندازه لبه برگردان مفصل شرح داده خواهد شد.

 

هفته صد و چهاردهم آموزش Solidworks

آموزش ورقکاری- شیت متال- سالیدورکز - بخش دهم

در درس گذشته بخشی از نحوه ایجاد لبه برگردان در محیط ورق کاری سالیدورک آموزش داده شد. در این درس در ادامه مطالب گذشته در خصوص قسمت نوع و اندازه (Type and Size) توضیح داده می شود. همانطور که قبلا در آموزش های ورق کاری سالیدورک توضیح داده شد، بر خلاف قطعاتی که با دستورات اولیه تولید حجم ایجاد می شوند، در قطعات  ورقکاری امکان تداخل دو سطح (دو لبه از ورق) وجود ندارد. پس در هنگام ایجاد لبه برگردان نیز باید این اصل مد نظر قرار گیرد.

• Closed: ساده ترین و معمول ترین حالت لبه برگردان. در این حالت لبه برگردان روی لبه قبلی تقریبا میخوابد و قاصله دو لبه به اندازه دو برابر حداقل شعاع خم خواهد بود. در این حالت تنها فاصله لبه برگردان تعیین می شود.

 

تصویر شماره 1 : ایجاد لبه با انتخاب حالت Closed

• Open: این حالت بسیار شبیه به حالت بسته است. با این تفاوت که شعاع خم قابل تعیین است. در این حالت باید توجه داشت که شعاع خم نمیتواند کمتر از حداقل محاسبه شده توسط نرم افزار باشد. همچنین طول لبه برگردان باید بیشتر از شعاع خم تعیین شود.

 

تصویر شماره 2 : ایجاد لبه با انتخاب حالت Open

• Tear Drop: حالت قطره اشکی که حالت بعدی است، در این حالت با انتخاب شعاع و زاویه خم (این زاویه بین لبه اصلی و لبه برگردان است و باید بزرگتر از 180 درجه و کمتر از 270 درجه باشد) لبه ایجاد می شود. در این حالت یک قوس مماس با لبه اصلی و لبه برگردان با شعاع تعیین شده ایجاد شده، لبه برگردان در قسمت نهایی ادامه پیدا می کند تا تقریبا مماس با لبه اصلی شود. برای درک بهتر می توان گفت که حالت Open مشابه ایجاد لبه در حالت قطره اشکی و زاویه 180 درجه است.

 

تصویر شماره 3 : ایجاد لبه با انتخاب حالت Tear Drop

• Rolled: حالت لوله کردن یا رول آخرین حالت قابل انتخاب از بخش نوع و اندازه است. در این حالت شعاع خم و زاویه خم انتخاب می شوند. این حالت را می توان همان حالت قطره اشکی بدون دنباله مستقیم در نظر گرفت. در این حالت تنها محدودیت این است که ادامه لبه برگردان نباید با لبه اصلی تداخل داشته باشد. که آن نیز تنها در زوایای نزدیک به 360 درجه اتفاق میفتد.

 

تصویر شماره 4 : ایجاد لبه با انتخاب حالت Rolled

سایر گزینه ها مربوط به فاکتور K و سایر فاکتور های پیش فرض ورقکاری است. 

 

هفته صد و پانزدهم آموزش Solidworks

آموزش ورقکاری در سالید - بخش یازدهم

در دروس گذشته از آموزش های پیشرفته سالیدورک مربوط به بخش ورق کاری، نحوه ایجاد لبه و لبه برگردان توضیح داده شد. در این درس نحوه استفاده از دستور Miter Flange (لبه تاجی) آموزش داده می شود. برای توضیح بهتر این دستور ابتدا باید در خصوص محدودیت های دستور ایجاد لبه (Edge Flange) توضیح داده شود. در صورتی که بخواهید با استفاده از دستور ایجاد لبه چند لبه کنار هم ایجاد کنید، ملاحضه خواهید کرد که ایجاد دو لبه کنار هم در صورتی که تداخل داشته باشند امکان پذیر نیست و در کنار نام قطعه در درخت طراحی و دستور ایجاد لبه علامت هشدار ظاهر می شود. در واقع این علامت هشدار که در سالیدورکز بصورت خودکار ظاهر شده نشان دهنده تداخل دو ورق داخل همدیگر است. در صورتی که نخواهید این تداخلات ایجاد شود، میتوان از دستور Miter Flange استفاده کرد. برای این کار قبل و یا پس از اجرای دستور اسکچ مورد نظر لبه را ایجاد می کنیم. سپس در قسمت اول لبه های مورد نظر انتخاب می شود. چنانچه این لبه ها دارای خم ما بین همدیگر باشند، با نتخاب لبه های صاف، بصورت خودکار لبه های خم دار بین آنها انتخاب می شوند. همچنین گزینه انتخاب شعاع پیش فرض (Use Default Radius) یا در صورت تمایل انتخاب شعاع خم جدید، مانند بسیاری دیگر از دستورات محیط ورق کاری سالیدورک وجود دارد.

در قسمت بعدی یعنی Flange position امکان تعیین موقعیت فلنج وجود دارد. همچنین میتوان فاصله بین دو لبه را در بخش Gap Distance تعیین کرد.

 

تصویر شماره 1 : ایجاد لبه تاجی با شعاع خم 5 و گپ 0.2 میلیمتر

 

 

تصویر شماره 2 : ایجاد لبه تاجی با شعاع خم پیش فرض(2 میلیمتر) و گپ 2 میلیمتر

در قسمت بعدی این دستور فاصله از ابتدا و انتها (Start/End Offset) تعیین می شود. برای مثال در تصویر شماره 3 فاصله از ابتدا 3 میلیمتر و از انتها 10 میلیمتر تعیین شده است.

 

تصویر شماره 3 : فاصله از ابتدا و انتها

در انتهای دستور لبه تاجی برای امکان مقایسه بهتر، مشابه این عملیات با استفاده از دستور لبه نیز اجرا شده تا تفاوت آنها مشاهده شود.

 

تصویر شماره 4 : مقایسه دستور Meter Flange با دستور Edge Flange در ایجاد لبه های سری کنار هم

 

هفته صد و شانزدهم آموزش Solidworks

آموزش ورقکاری در سالید - بخش دوازدهم

در این درس از آموزش های سالیدورک، نحوه ایجاد خم با استفاده از خط خم (Sketched bend) توضیح داده می شود. لازم است در خصوص تفاوت این دستور با دستور ایجاد لبه توضیحاتی داده شود. در دستور ایجاد لبه، یک قسمت از لبه ورق انتخاب شده و طبق معیارهای توضیح داده شده، لبه ای به آن اضافه می شود. اما با استفاده دستور ایجاد خم با خط، میتوان در ورق موجود خم ایجاد کرد. اهمیت این دستور زمانی مشخص می شود که چند ویژگی در هر سمت خم ایجاد شده باشند. در این هنگام مکان استفاده از دستور لبه Edge Flange وجود ندارد. حال برای اجرای دستور خم با استفاده از خط ابتدا روی آیکون مربوط به دستور کلیک کنید. برای این دستور باید خط خم را بکشید. لذا صفحه ای که میخواهید خط خم در آن باشد را به عنوان صفحه اسکچ انتخاب کنید. سپس خط خم را در آن ایجاد کنید.

 

تصویر شماره 1 : قطعه ورق کاری برای خم کاری پس از ایجاد ویژگی های مختلف

پس از آنکه خط خم را مشخص کردیم، از اسکچ خارج شده و در مرحله اول و در مستطیل Bend Parameters / Fixed Face سمتی از قطعه را که میخواهیم ثابت بماند، انتخاب می کنیم. لازم به ذکر است که تنها انتخاب صفحه ای قابل قبول است که اسکچ روی آن کشیده شده باشد. در قسمت بعدی که محل خم (Bend Position) است، مانند دستورات دیگر عمل می شود. سایر قسمت ها از جمله تعیین زاویه و شعاع خم نیز مانند گذشته قابل تعیین است.

 

تصویر شماره 2 : ایجاد خم با استفاده از خط خم 

 

هفته صد و هفدهم آموزش Solidworks

آموزش ورقکاری سالیدورک - بخش سیزدهم

Solidwork sheet metal

در درس گذشته از آموزش های سالیدورک، نحوه ایجاد خم با استفاده از خط خم (Sketched bend) توضیح داده شد. در این درس دستور Jog (جلو آمدگی) توضیح داده می شود. این دستور تا حدود زیادی به دستور خم با استفاده از خط شباهت دارد. ابتدا یک قطعه ورق کاری با استفاده از دستوراتی که آموخته اید ایجاد کنید. سپس روی یک قسمت آن یک بریدگی با استفاده از دستور برش (Extruded cut) ایجاد نمایید. از آنجایی که دستور برش در بخش ورق کاری کاملا مشابه با دستور برش در ایجاد حجم است، نیازی به توضیح بیشتر آن نمی باشد. پس از ایجاد لبه برش داده شده، دستور Jog را اجرا کنید. مانند دستور ایجاد خم با استفاده از خط خم، نیاز به یک اسکچ که خط خم در آن تعریف شده باشد دارید. میتوان این اسکچ را پس از اجرای دستور یا قبل از اجرای آن ایجاد نمود. باید دقت داشت که خط تعریف شده باید مستقیم باشد و از لبه قطعه یا بخشی از قطعه که قرار است دستور روی آن اجرا شود، بیرون نزند. پس از تکمیل اسکچ و بازگشت به Property Manager در قدم اول باید قسمتی از قطعه که ثابت می ماند انتخاب شود. این قسمت معمولا بخش بزرگتر ورق است. سپس در قسمت Jog Offset میزان برجستگی و بیرون آمدن لبه مشخص می گردد. در قسمت Dimension Position نیز معیار اندازه گیری برآمدگی مشخص می شود. پس از آن گزینه ای به نام Fixed projected length وجود دارد. در صورت زدن تیک این گزینه، لبه برآمده هم طول با حالت مسطح آن خواهد بود بدون توجه به اینکه میزان برآمدگی چقدر باشد. اما اگر تیک گزینه Fixed projected length را بردارید، نرم افزار سالیدورک بصورت خودکار طول برجستگی طول کلی زائده ورق کم می کند و لبه بوجود آمده طولی برابر آن خواهد داشت. برای همین میزان برآمدگی در این حالت محدود است.

 

تصویر شماره 1 : ایجاد برآمدگی با روشن بودن گزینه Fixed projected length

 

تصویر شماره 2 : ایجاد برآمدگی در زمان خاموش بودن گزینه Fixed projected length با میزان مشابه آفست (برآمدگی)

سایر گزینه ها نیز مربوط به موقعیت خم و زاویه برآمدگی است که نمونه آن را می توان در زیر مشاهده کرد. 

 

تصویر شماره 3 : تغییر زاویه برآمدگی و تعیین موقعیت خم با استفاده از گزینه های Jog position و Jog Angle

 

هفته صد و هجدهم آموزش Solidworks

آموزش ورقکاری سالید - بخش چهاردهم

Solidwork sheet metal

بسیاری از بخش های ایجاد و ویرایش حجم از آموزش های ورق کاری سالیدورک در دروس گذشته بیان شد. این قسمت از آموزش های ورق کاری اختصاص می یابد به آموزش ویرایش و ساخت گوشه ها (Corners). در دروس گذشته توضیح مختصری در خصوص ایجاد لبه های بسته داده شد. در این درس و درس آینده بصورت کامل انواع گوشه ها توضیح داده می شود. پس از ایجاد یک حجم ورق کاری، با کلیک روی فلش کناری دستور گوشه ها (Corners)  که آیکون آن به شکل نمایش داده شده می باشد، چهار گزینه برای انتخاب وجود دارد که 2 گزینه در این درس و 2 گزینه دیگر در درس بعدی توضیح داده می شود.

1-    Closed corner: با این دستور دو لبه کنار هم به هم نزدیک می شوند. واضح است همان طور که قبلا توضیح داده شد، در ورقکاری دو لبه نمیتوانند با هم تداخل داشته باشند. در مستطیل اول (Faces ti Extend) لبه ای را که می خواهیم ادامه پیدا کند انتخاب می کنیم(لبه اول). لبه دوم بصورت خودکار توسط سالیدورک انتخاب می شود (Faces to match). چنانچه خواستید این لبه را تغییر دهید، میتوانید با استفاده از همین قسمت، آن را انتخاب کنید. قسمت بعدی نوع گوشه (Corner Type ) است. در این قسمت وضعیت قرارگیری ادامه لبه ها نسبت به هم مشخص می شود. همانگونه که ملاحظه می کنید سه حالت وجود دارد. در قسمت بعدی میزان فاصله (Gap) بین دو ورق و میزان هم پوشانی مشخص می شود. در قسمت نهایی نیز بخشی برای وضعیت پایین لبه ها و سایر ویژگی ها وجود دارد.

 

تصویر شماره 1 : دستور Closed corner و آپشن ها و تنظیمات آن

2-    Welded Corner: این دستور برای شبیه سازی جوش کاری لبه های ورق است. برای اجرای این دستور کافی است از طریق فلش موجود روی آیکون دستور گوشه ها، روی گزینه دوم Welded Corners کلیک کنید. در مستطیل اول (Corner to weld) گوشه ای را که می خواهید جوش کاری شود مشخص می کنید. در مستطیل دوم یک سطح، خط یا نقطه که جوشکاری در آن ادامه خاتمه پیدا میکند مشخص می شود. این بخش از دستور اختیاری است و چنانچه تعیین نشود بصورت خودکار جوشکاری کامل انجام می شود. در قسمت بعدی می توانید لبه جوشکاری را گرد کنید و شعاع آن را تعیین نمایید. دو گزینه آخر نیز برای نمایش حالت جوش و اضافه کردن علامت جوشکاری است. 

 

تصویر شماره 2 : دستور Welded corner و آپشن ها و تنظیمات آن

 

هفته صد و نوزدهم آموزش Solidworks

آموزش شیت متال سالید - بخش پانزدهم

Solidworks sheet metal

در درس قبل از آموزش های سالیدورک، دو دستور از چهار قسمت دستورات مربوط به گوشه ها (Corners) توضیح داده شد. دستورات گوشه بسته (Closed corner) و جوشکاری گوشه (Welded corner) با جزئیات ارائه شده و در این درس بریدن گوشه (Break Corner/Corner Trim) و آزاد کردن گوشه (Corner relief) در ادامه توضیح داده می شند.

3-    Break corner: برای گرقتن تیزی لبه های ورق و پخ زدن از دستور بریدن گوشه استفاده می شود. همانطور که از آیکن آن مشخص است، این دستور شباهت بسیار زیادی به دستور Fillet/Chamfer دارد اما بسیار ساده تر از آن است. برای اجرای این دستور کافی است روی آیکون آن کلیک کرده، سپس یک گوشه را انتخاب کنید. همان گونه که ملاحظه می شود، مستطیل اول (Break corner Options) مختص انتخاب گوشه های مورد نظر است. در قسمت بعدی نوع برش (Break Type) مشخص می شود. دو حالتی که برای این قسمت وجود دارد حالت پخ زدن و گرد کردن است. در قسمت آخر نیز ابعاد (Distance) برش گوشه تعیین می شود. واضح است که امکان تعیین زاویه پخ و اندازه های متغیر مانند دستور Fillet/Chamfer وجود ندارد. البته از این دو دستور نیز می توان در بخش ورق کاری استفاده کرد.

 

تصویر شماره 1 : دستور Break corner و آپشن ها و تنظیمات آن

4-    Corner Relief: این دستور برای شبیه سازی جوش کاری لبه های ورق است. برای اجرای این دستور کافی است از طریق فلش موجود روی آیکون دستور گوشه ها، روی گزینه دوم Welded Corners کلیک کنید. در مستطیل اول (Corner to weld) گوشه ای را که می خواهید جوش کاری شود مشخص می کنید. در مستطیل دوم یک سطح، خط یا نقطه که جوشکاری در آن ادامه خاتمه پیدا میکند مشخص می شود. این بخش از دستور اختیاری است و چنانچه تعیین نشود بصورت خودکار جوشکاری کامل انجام می شود. در قسمت بعدی می توانید لبه جوشکاری را گرد کنید و شعاع آن را تعیین نمایید. دو گزینه آخر نیز برای نمایش حالت جوش و اضافه کردن علامت جوشکاری است. 

 

تصویر شماره 2 : دستور Welded corner و آپشن ها و تنظیمات آن  

 

هفته صد و بیستم آموزش Solidworks

تدریس شیت متال سالید - بخش شانزدهم

Solidworks sheet metal training

اولین درس از آموزش های پیشرفته سالیدورک در سال جدید را با یکی از پیشرفته ترین بخش های ورق کاری ادامه می دهیم. این درس و درس آینده در خصوص طراحی، بازخوانی و ایجاد قطعه پرس شده توسط دستور Forming Tool است. همان گونه که گفته شد این دستور بصورت کلی برای شبیه سازی فرم پرس روی قطعه ورق کاری استفاده می شود. برای این کار اولین قدم طراحی قالب فرم است. یک پنجرا جدید در محیط Part درست کنید. سپس با استفاده از دستورات عمومی تولید حجم که در دوره مقدماتی و متوسط گفته شد، قالب دلخواه خود را ایجاد کنید. باید در نظر داشته باشید که این قالب برای استفاده جهت فرم دهی قطعه ورق کاری استفاده می شود. لذا امکان طراحی هر شکلی وجود ندارد. طراحی قالب پرس خود پروسه بسیار تخصصی ای هست که نیاز به تجربه فراوان دارد. اما در این گفتار تنها قصد داریم نکات مربوط به نرم افزار را بیان کنیم. برای طراحی یک قالب پرس باید این نکته را مد نظر داشته باشید که حتما نیاز به سطحی صاف در جهت موازی سطح پرس دارد. پس از طراحی قالب پرس، دستور Forming Tool را انتخاب کنید. در پنجره باز شده در بخش Properties Manager دو قسمت وجود دارد. تب Type و Insertion Point. در تب Type در مستطیل اول سطح تماس نگهدارنده قالب پرس با ورق (Stopping Point) مشخص می شود. این سطح تعیین می کند که قالب پرس چه میزان در ورق فرو برود. بخش بعدی (Faces to Remove) مشخص کننده سطوحی است که بریده می شوند. انتخاب این سطوح اختیاری است و هر تعدادی می تواند باشد. در تب دیگر که Insertion Point است نقطه مبدأ قالب تعیین می گردد. این نقطه معمولا بصورت پیش فرض تصویر مبدأ مختصات روی صفحه Stopping Point است.

 

تصویر شماره 1 : طراحی و تعیین قسمت های مختلف قابل پرس فرم دهی ورق با دستور Forming Tool

در تصویر بالا صفحه سبز Stopping Point و صفحه صورتی رنگ Faces To Remove است. پس از اجرای دستور برای اتمام کار و ذخیره این قالب به عنوان یک قالب پرس، باید آن را ذخیره کنید. علاوه بر ذخیره فایل با فرمت معمول (.sldprt) باید آن را با فرم قالب فرم دهی نیز ذخیره کنید. سعی کنید این کار را در پوشه مخصوص به خود انجام دهید تا راحت تر بتوان از آن استفاده کرد. همانطور که میدانید نرم افزار سالیدورکز در قسمتی با نام Design Library مجموعه ای از مدل های پرکاربرد را بصورت استاندارد ذخیره می کند. پیشنهاد ما این است که فایل خود را در فولدری جدید ذخیره نمایید. سپس Save As را انتخاب کنید تا قالب پرس را با فرمت مخصوص خود ذخیره کنید. در بخش Save As Type گزینه Form Tool - *.sldftp را انتخاب کنید. مسیر پیش فرض Design Library و Forming Tools را در زیر مشاهده می کنید  که قسمت Custom Form Tools میتواند توسط شما ایجاد شود:

C:\ProgramData\SolidWorks\SolidWorks 2014\design library\forming tools\custom form tools

 

تصویر شماره 2 : ذخیره قابل پرس فرم دهی ورق با فرمت .sldftp 

 

هفته صد و بیست و یکم آموزش Solidworks

تدریس شیت متال سالیدروک - بخش هفدهم

Solidworks sheetmetal training

در درس گذشته در خصوص اصول اولیه و نحوه مدلسازی و ذخیره قالب پرس توضیح داده شد. همان گونه که بیان شد قالب پرس باید با فرمت مشخص خود ذخیره شود تا امکان استفاده از آن وجود داشته باشد. حال در این درس به نحوه فراخوان و استفاده از قالب پرس روی قطعه می پردازیم. برای استفاده از قالب پرس ابتدا لازم است یک قطعه ورقکاری ایجاد کنید که حداقل یک سطح صاف داشته باشد(یعنی بصورت یک رول نباشد). از قسمت سمت راست وارد Design Library شوید. در درس قبل گفته شد که مدل های آماده و پرکاربرد طراحی صنعتی در این بخش بصورت آماده وجود داند تا در زمان طراحی صرفه جویی شود. اما مدل های قالب های پرس ورق در قسمت Forming Tools وجود دارند. اگر قالب هایی را که خودتان طراحی کرده اید در قسمت گفته شده ذخیره کرده باشید (یک فولدر مشخص با نام مشخص) میتوانید قالب های مورد نظر طراحی شده را در آنجا ملاحظه کنید. قالب مورد نظر را انتخاب کنید. در زمان انتخاب به فرمت فایل حتما توجه کنید. 

 

تصویر شماره 1 : بخش Design Library و قسمت Forming Tools

قالب مورد نظر که تصویر کوچک آن نیز در Design library وجود دارد، بکشید و روی سطح صاف مورد نظر روی ورق بیاندازید (Drag and Drop). پنجره Property Manager باز می شود که در آن مشخصات کلی قالب قابل تعیین است. قسمت اول مربوط به صفحه تماس ورق با قالب است. قسمت دوم زاویه قالب تعیین می شود و قسمت سوم نیز مربوط به Configuration است. در تب دیگر (Position) مکان قالب (مکان قالب با توجه به مرکز مختصاتی که در هنگام طراحی قالب تعیین شد) مشخص می شود. همچنین میتوان با تعریف چند نقطه به مانند استفاده از دستور آرایه اقدام به ایجاد چند جای پرس روی مدل کرد.

 

تصویر شماره 2 : ایجاد جای پرس با استفاده از قالب طراحی شده

در نهایت با تایید وضعیت، جای قالب روی ورق ایجاد می شود. برای مشاهده بهتر وضعیت آن یک برش ایجاد می کنیم. همانگونه که ملاحظه می شود، قسمتی که با صفحه انتخاب شده برای برش (Faces to Remove) تماس داشته، بریده و حذف شده است.

 

تصویر شماره 3 : قالب نهایی ایجاد شده  

 

هفته صد و بیست و دوم آموزش Solidworks

تدریس شیت متال سالیدروک - بخش هجدهم

Solidworks sheet metal training

در این درس از آموزش های پیشرفته سالیدورکز به توضیح دو دستور Extruded cut و Simple Hole میپردازیم. برای افرادی که آموزش های مقدماتی و متوسطه را پشت سر گذاشته اند، این بخش بسیار ساده خواهد بود. چرا که این دو دستور مشابه دستورات Extruded Cut و Hole Wizard در قسمت مدلسازی است. در قدم اول برای اجرای دستور Extruded Cut میتوانید اسکچ مورد نظر را در صفحه مورد نظر ایجاد کنید. البته به مانند سایر دستورات مشابه، میتوان این اسکچ را پس از کلیک روی دستور کشید. پس از کشیدن و مقید نمودن اسکچ مورد نظر و اجرای دستور، مشخصات عمق برش باید تعیین شود. همانگونه که میدانید برای تعیین عمق برش گزینه های زیادی  در اختیار کاربر نرم افزار قرار دارد. برای مرور بهتر این گزینه ها، بصورت خلاصه آنها را توضیح می دهیم:

1-    Blind: برش را تا عمقی که توسط کاربر مشخص می شود بصورت مستقیم ادامه می دهد.

2-    Through All: برش را بصورت کامل و تا آخرین تراز قطعه در یک راستا ادامه می دهد.

3-    Through All-Both: برش را بصورت کامل و تا آخرین تراز قطعه در هر دو راستای قطعه ادامه می دهد.

4-    Up To Next: برش را تا محل اتمام اولین سطح در تماس ادامه می دهد.

5-    Up To Vertex: برش را تا تراز یک خط انتخابی ادامه می دهد.

6-    Up To Surface: برش را تا محل تماس با یک سطح انتخابی ادامخ می دهد.

7-    Up To Body: برش را تا محل تماس با یک بدنه ادامه می دهد.

 

تصویر شماره 1 : دستور Extruded Cut در حالت انتخاب Blind

دستور Simple Hole نیز شبیه به دستور Extruded Cut است با این تفاوت که نیازی به کشیدن اسکچ نیست. پس از اینکه دستور را اجرا کردید، صفحه ای که می خواهید سوراخ در آن ایجاد شود را انتخاب کنید. سپس مانند دستور Extruded Cut عمق سوراخ انتخاب می شود. در پنجره دیگر هم قطر سوراخ انتخاب می شود.

 

تصویر شماره 2 : دستور Simple Hole در حالت انتخاب Up to next

  

هفته صد و بیست و سوم آموزش Solidworks

آموزش رایگان شیت متال سالیدروک - بخش نوزدهم

Solidwork sheet metal training

آخرین دستور تغییر و شکل دهی در محیط ورق کاری سالیدورکز در این جلسه توضیح داده می شود. دستور Vent یا دریچه که برای شکل دهی خروجی هوا در قطعات ورق کاری و پلاستیکی استفاده می شود. با استفاده از این دستور می توان به راحتی دریچه هوای قطعات را طراحی نمود. مشابه دریچه هایی که روی کیس های کامپوتر وجود دارد. برای طراحی یک دریچه هوا ابتدا باید اسکچ مربوط به طرح را ایجاد کنید. این اسکچ باید شامل محدوده دریچه و خطوط یا نحنی های تقویتی باشد. برای درک بهتر این مطلب اسکچی مشابه تصویر زیر ایجاد کنید.

 

تصویر شماره 1 : اسکچ نمونه برای اجرای دستور Vent

سپس دستور Vent را اجرا کنید. در مستطیل اول (Boundary) محدوده بیرونی دریچه باید انتخاب شود. با این انتخاب بصورت خودکار صفحه ای که اسکچ در آن قرار دارد به عنوان صفحه مرجع انتخاب و داخل محدوده دریچه خالی می شود (در صورتی که گزینه Show Preview فعال باشد). گزینه Radius for Fillets برای تعیین شعاع خم تمام گوشه های حاصل از عملیات است که در نهایت با تعریف آن، تغییرات را مشاهده خواهید کرد.

 

تصویر شماره 2 : انتخاب Boundary

در مرحله بعد باید صفحات تقویتی (Ribs) تعیین شوند. خطوطی را که به عنوان قطر دایره در اسکچ کشیدید برای این قسمت انتخاب کنید. ضخامت این صفحات تقویتی نیز قابل تعیین است. سپس در قسمت Spars باید مقاطع شعاعی مشخص شوند. این مقاطع شعاعی نیز نقش تقویتی ایفا می کنند. در مرحله آخر و در مستطیل Fill-in Boundary مقطعی را انتخاب کنید که می خواهید داخل آن بصورت کامل پر شود. این اسکچ هم باید مانند قسمت Spars شعاعی یا در جهتی خلاف جهت تقویتی ها باشد. در نهایت با تعیین مقدار مثبتی برای Fillets تغییرات در مدل را مشاهده می نمایید.  

 

تصویر شماره 3 : انتخاب گزینه های Ribs، Spars و Fill-in Boundary و در نهایت تعیین Fillet برای کل کار

 

 

هفته صد و بیست و چهارم آموزش Solidworks

آموزش رایگان ورقکاری سالیدروکس - بخش بیستم

Solidwork sheet metal training

تقریبا به پایان دستورات بخش ورق کاری سالیدورک رسیده ایم. در این جلسه سه دستور Unfold / Fold و Flatten را توضیح خواهیم داد. همان طور که میدانید، پروسه ساخت هر قطعه ورق کاری با ایجاد برش ها بر روی ورق مسطح سروع شده و سپس ایجاد خم ها یا فرم دهی با استفاده از ابزار مخصوص انجام می شود. اما برای ایجاد برش های روی یک ورق، ابتدا باید نقشه مسطح آن را ایجاد کنید. به این معنی که باید فرض شود هیچ یک از عملیات خم کاری و فرم دهی انجام نشده و شکل قطعه روی یک سطح صاف تصویر شده است. خوشبختانه نرم افزار سالیدورکز برای این کار دستورات استانداردی دارد که به کمک طراح می رسد. بهتر است که پس از اتمام پروسه های مورد نظر و ایجاد قطعه، در مرحله نهایی این کار را انجام دهید. این دستورات را به ترتیب توضیح می دهیم.

1-    Unfold: برای صاف کردن یک یا چند خم بصورت محدود. در این دستور ابتدا باید صفحه ثابت مشخص شده و سپس خم یا خم هایی که مورد نظر است انتخاب شود. این دستور کاربرد های دیگری نیز دارد. برای مثال یک لبه برگردان ایجاد کرده اید. میخواهید سوراخی روی آن در حالت قسمت مسطح شده ایجاد کنید. پس ابتدا باید این خم ایجاد شده را مسطح کنید. دستور Unfold به شما کمک می کند که به راحتی این پروسه را انجام دهید.

 

تصویر شماره 1 : انتخاب و اجرای دستور Unfold 

2-    Fold: دقیقا عکس دستور قبلی است. به این معنی که یک قسمت خم کاری را که قبلا با استفاده از دستور Unfold مسطح شده بود، دوباره به حالت قبل برمی گرداند. پس از آنکه این دستور را اجرا کردید، مجددا سطح ثابت را انتخاب کنید. سپس در مستطیل دوم خم های مورد نظر برای بازگشت به حالت اولیه را انتخاب می نماییم. باید توجه داشت دستور Fold برای عملیات خم کاری بصورت مستقل نمی تواند استفاده شود. بلکه تنها باید برای خم کردن قسمت های صاف شده با دستور Unfold استفاده شود.

 

تصویر شماره 2 : بازگرداندن خم مسطح شده با دستور Fold

3-    Flatten: این دستور برای ایجاد نمای مسطح قطعه است. نمای مسطح همان طور که گفته شد برای برش ورق استفاده می شود. برای اجرای دستور  تنها لازم است که روی آیکون آن کلیک کنید. جهت درک بهتر نحوه عملکرد و نتایج دستور Flatten، تصاویر زیر را مقایسه نمایید.

 

تصویر شماره 3 : قطعه کامل ورق کاری (طرح نهایی)

  

تصویر شماره 4 : قطعه ورق کاری در نمای مسطح (Flatten View)